باید فکری به حال کم آبی کرد. برای یک دوش گرفتن ساده، خوردن یک لیوان آب، یک مسواک زدن ساده، لیتر لیتر آب هدر می‌دهیم. سالانه بیش از سی درصد از آب کشور به خاطر لوله‌کشی‌های فرسودۀ شهری هدر می‌شود. و درست چند کیلومتر آن‌طرف‌تر از ما، کسانی هستند که آب برای خوردن هم ندارند. آب همیشه در دسترس‌ ما بوده. ماشین شسته‌ایم، قالی شسته‌ایم، حیاط و کوچه‌‌مان را آب‌پاشی کرده‌ایم. و چون ارزان بوده، ارزشی هم برایش قائل نبوده‌ایم. این دیگر نه به حکومت ارتباطی دارد و نه به دولت حاکم. این ناشی از فرهنگ مزخرف و احمقانه‌ای است که ما داریم. این ناشی از شعور فردی و اجتماعی ماست. خودتان که وضع کشور و حکومت را می‌بینید. لااقل، کمی مراعات کنید. آب را بی‌رویه مصرف نکنید. به خودتان رحم نمی‌کنید به آن بخت‌برگشته‌هایی رحم کنید که یک روز خدا شهرشان را آزاد کرد ولی هیچکس برای آبادانیش پا پیش نگذاشت. به آن بخت‌برگشته‌هایی که این روزها نه هوا دارند و نه حتی آبی برای خوردن.