"عشق، همان نیروی لایزال که بنده و کدخدای نمی شناسد.

 ارزشی شایان آدمی و خود ویژه او.

 از گریبان فقر هم عشق سر می کشد."-ص 18

" آدم بیابان همچو عقاب است آزاد و ناپرابسته. وهرگاه او را به دام بیاندازند و میان چاردیواری تنگ بسته اش بدارند- که همه آفتاب را نتواند ببیند و همه نسیم را نتواند ببوید و همه نواهای بیگانه و آشنای دشت و بیابان را نتواند بشنود- در غمی دلازار ته نشین می شود" -ص23