- آقاگل
- پنجشنبه ۹ آذر ۹۶
- ۱۵ نظر
«آیا بهتر نبود جای اینکه مخارج زیادی را صرف این قبیل کارهای سرگرم‌کننده کنند، عده‌ای از جوانان ما را برای یافتن تخصص در رشته‌های مورد نیاز مملکت به کشورهای مربوطه بفرستند؟ ... آیا بهتر نبود بجای صرف ذره ذره‌ی خون این ملت بیگانه و ستمدیده در این قبیل مسائل بیهوده، مدرسه، درمانگاه و برق و آب روستاهای محروم را از همین‌ها درست کنند؟ ... آیا بهتر نبود بجای دلقک‌بازی‌های انگلیسی و آمریکایی و به اصطلاح در میادین بین‌المللی درخشیدن، در روستاهای ما که از وسایل اولیه‌ی راحتی محرومند کنار برادران زحمتکش جهاد سازندگی بدرخشند؟... آیا مسائل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ما حل شده که به ورزش پرداخته‌ایم؟»
این قسمتی از متن بیانیه انجمن تبلیغاتی انقلاب اسلامی بوشهر است. اسفند 1358، زمانی که تیم ملی فوتبال برای حضور در المپیک در بوشهر اردو زده بود و برای این رقابت‌ها آماده می‌شد. و کشور همچنان در تب‌وتاب انقلاب بود. کاری به دیدگاه ضدِّ فوتبال و ضدِّ ورزش در سال‌های اولیه انقلاب‌اسلامی ندارم. چیزی که نظر بنده را به خود جلب می‌کند دیدگاهی است که هنوز و پس از گذشت نزدیک به چهل سال از انقلاب نسبت به مسائل فرهنگی، ورزشی (و هر چیزی به جز سیاست و اقتصاد) داریم.
نتیجه‌گیری را به خودتان واگذار می‌کنم. که به قول خواجه "تو خود دانی اگر عاقل و زیرک باشی."
