پس از کش و قوس های فراوان با نفس سرکش و عقلک بیچاره مان و چند تن دیگر از اعضاء و جوارح بدن ناقصمان! بالاخره امروز با یک زیر دوخم زیبا و اجرای یک درختکن محشر این چقر بد بدن را به پل زده و ضربه فنی نمودیم. البته قطعا من تنها پیروز این کارزار نبوده ام . همه کادر فنی تمام تلاششان را طی این چند هفته عذاب آور به کار بستند تا این مهم به سرانجام رسید.

در اینجا از مربی خوبم آقای عشق کمال تشکر را داشته و دستشان را می بوسم که این او بود که مرا ره نمود که همانا من ره گم کرده ای بیش نبودم!

باری، از این مقدمات که بگذریم ما باز آمدیم.

آمدنی!!!

خدا کند! که خدایمان کمکمان کند،! که بتوانیم این بار ثابت قدم تر بمانیم و رسالتمان زودی فراموشمان نشود! و با هر بیدی باد نشویم! برویم آنجا که ...


خدایا به امید تو...

بزنگ زنگو مرشد.