- آقاگل
- جمعه ۱۲ دی ۹۳
گاه هوا بد جور دو نفره می شود.
و گاه این خود تویی که باید دو نفره اش کنی.
برخیزی و بروی.
بروی.
فرقی نمی کند کجا.
شاید جایی که فقط تو باشی و او و دیگر احدی نباشد.
به آرامی سرت را به روی شانه هایش بگذاری و یک دل سیر گریه کنی.
و اجازه دهی که دستانش در میان موهایت بدود.
سپس برخیزی.
دست در دستانش نهی.
و باز کوره راه زندگی را از سر بگیری.
که "ید الله فوق ایدیهم"
