گوشه ای از مصاحبه مهدی طارمی جوان اهل بوشهر( کاش همه همچین طرز تفکری داشتند و کاش مهدی همیشه همینجور بمونه و پول فوتبال خرابش نکنه...)

یک روزهایی ظهر گرما دنبال توپ پلاستیکی روی زمین داغ بوشهر می‌دویدم. همین که خدا بین آن همه هم‌سن و سال مرا به اینجا رسانده خدا را شکر می‌کنم وگرنه من هم می‌توانستم مثل خیلی از آنها الان دنبال صید و جاشویی و لنج و بار باشم. اینهایی که گفتم از سر ناسپاسی نبود. پرسپولیس به من همه چیز داده. خوب می‌دانم 150 میلیون تومان قرارداد من بیشتر از درآمد تمام عمر 5 تا صیاد است که صبح تا شب تور می‌کشند و دستشان زخم می‌شود. گذشته‌ام را فراموش نکرده‌ام. برای همین تا فرصت می‌کنم می‌روم بوشهر. دست پدر و مادرم را می‌بوسم و کنار همبازیان دوران کودکی و نوجوانی می‌نشینم، گاهی اوقات پا برهنه روی ماسه‌ها راه می‌روم تا یادم نرود از کجا به اینجا رسیده‌ام.