س.ن: از دکلمه ها و شعرهایی که هربار که گوش می دهم بازهم تازه است و زیبا و زیبا و زیبا...
و چه عجیب و ساده فراموش می کنیم گذشته مان را، مردمی که روزی ظلم ستیز بودند و سردمدار ظلم ستیزی، امروز چقدر ساده سر در برابر ظلم فرود می آورند و هیچ نمی گویند.
 کشور ما، ایران ما، سرزمین ما، فقط و فقط به خاطر مردمش پایدار است و بس و نه به خاطر آن یک درصدی ها ....
ای کاش انسان بودن را بیاموزیم، انسانی زیستن را، فارق از هر مذهب - منش - تیپ - شخصیت - نوع پوشش - ملیت و طرز تفکری.


می شود انسان بود و انسانی زیست
کاش بشود انسان بود و انسانی زیست.
خداوندا بخواه که بشود انسان بود و انسانی زیست.

(+)