دو کلمه حرف حساب

اوایل زیاد کسی بهش سر نمی زد.

فقط خودم بودم و خودم.

یک کمی که گذشت دوستان خوبی پیدا کردم.

اولین دوست دنیای مجازی ما شد سوژه نگار گرامی، درست روزهایی که خسته بودم از نوشتن و از بی مخاطبی و نوشته هایی که فقط خودم میخوندمشون.

بعدها چنتا دوست وبلاگی دیگه هم پیدا کردم.

ولی همیشه اولین ها بهترینن. :)

روزهای خوب و بد زیاد داشتم در این یک سال ولی همیشه تلاشم این بوده مطالبی که میزارم غمگین نباشه، اینکه چقدر موفق شدم رو دوستان باید تعریف کنند از خوبی های ما :دی

در این یکسال دوستان مجازی خوب (شایدم دوستان خوب مجازی) زیادی هم پیدا کردم.

حرف میم(یک آدم با انگیزه که امیدوارم موفق باشه) ، آلبرت (دفعه اول که وبشون رو دیدم چقدر خندیدم. یک وب نویس دوست داشتنی)، سید (که داره روز به روز بزرگتر میشه و صاحب یک قلم خوبه)، مجید (از دوستان گل اصفهانی)، حانیه (یک دانشجوی نمونه ) ، گفت و گوی تنهایی (حرف دل یک دوست) محمد مهدی ( حتما وبشون رو ببینید)، آسمون آبی (یک نابغه خوب)، آیه ( وب خوبی دارند.)، دستان خالی (واقعا مطالبشون انرژی آفرینه) ،سعادت نامه( باز پای یک مهندس در میان است.) ، مترسک( عالی کمترین صفته براشون)، گیومه (مهدی عزیز)، امیرحسین( یک دوست قدیمی) و خیلی از دوستانی که لطفشون شامل حال این بنده کمترین شده و ذهن سرمست ما اسامی در خاطرش نیست.

ممنون و ممنون و ممنون از همگیتون :)

دوستتون دارم دوستم داشته باشید.

ان شالله دعا کنید برام جشن تولد شصت سالگیمم بگیریم :دی