کاری به اینکه نظام رتبه بندی مدرسه ها امسال افتضاح بود ندارم! اینکه کلی امتحان نهایی بگیری! آزمون بگیری! و دست آخر بچه هارو با توجه به معدل کل شون(معدلی که هنر و ورزش و آمادگی دفاعی هم روش تأثیر میگذاره! میشه معیار تجربی و ریاضی رفتن بچه های مردم!) رشته بندی کنی هم کاری ندارم! حتی به اینکه خودتون نمی فهمید چکار کردید هم کاری ندارم!
ولی صبح مدرسه شون زنگ زده که: "به امید بگو بیاد! یک سهمیه بهمون اضافه شده و امید میتونه بره تجربی!"
نکته اینجاست که طبق همون استدلال و نظام مسخره رتبه بندیشون، رتبه امید شش تا پایین تر از امیر بود(امیر نفر ششم مدرسه بود و امید دوازدهم) و من مطمئنم که ایشون از اساس برادران ما رو جا به جا گرفته اند! آنهم بعد از سه سال!؟! 

شما که غریبه نیستید. خودمون هم خوب می دونیم اون سال ها که ما انتخاب رشته می کردیم بچه درس خونا میرفتن ریاضی! و بچه هایی که درسشون کمی ضعیف تر بود انسانی رو انتخاب می کردند. بعد تو کنکور بچه درسخونای ادبیات می رفتن حقوق و روانشناسی و از این دست!و بچه های ضعیفترشون میرفتن مشاوره میخوندند! بعد اون دسته از مشاور هایی که خبره تر بودند جذب شهرهای بالا دست می شدند و مشاورهایی که با سه ترم مشروطی و تبصره فارق التحصیل می شدند میومدند شهرهای کوچیک! تازه از بین اون ها باز خوب هاشون جذب مدارس غیر انتفاعی و دبیرستان ها می شدند! (البته نام برده احترام خاصی برای مشاوران حقیقی قائلم اشتباه نشود)

حالا  همین دوستان مشاور (حیف اسم مشاور البته! ) دارند برای نوجوون های این مملکت تعیین تکلیف می کنند!



س.ن: بی تعارف همون استدلال بالارو برای مشاور نام برده و یاران غارش در جلسه با آموزش پرورشی ها به کار بردم! و با نهایت احترام از جلسشون بیرون شدم! با اینکه معتقدم رشته تحصیلی هیچ ربطی به میزان پیشرفت یک نفر نداشته و نخواهد داشت! ولی برای این نسل که به راحتی دارند به پای این نظام آموزشی می سوزند و تصعید می شوند دلم میسوزد و متأسفم.