بچۀ خسته مونده

و به این همه امید که در دل دارم می‌اندیشم.

و آنگاه زیر لب می‌گویم: «امید، تنها محکومیتِ انسان است!»

#نادر_ابراهیمی

#ابوالمشاغل

.

.

.

.

.

.

#دنیای_قشنگ_مسخره

درخت‌ها شیرکاکائو دوست ندارند

بازار پلاستیک و ظرف‌های یکبار مصرف که گرم است. ناامیدانه، امیدوارم یاد گرفته باشیم ظرف یکبار مصرف زباله به حساب می‌آید. یادگرفته باشیم جای زباله، سطل زباله است و نه وسط کوچه و باغچه‌های کنار خیابان. اگر هنوز نفهمیده‌ایم این دیگر به نفهمی ما و شعور خانوادگی ما ربط دارد. اصلاً ظرف‌های یکبار مصرف به جهنّم. بالاخره کارگرهای بی‌ادعای شهرداری بعد از یک روز، دو روز، سه روز، یک هفته شهر را از این کثافت‌بازار نجات می‌دهند. ولی وِجداناً درخت‌ها نه به کافئین چایی معتاد هستند و نه از عاشقان شیرکاکائو، که ته‌ماندۀ لیوان را خالی کنیم پای درخت‌ها! این فرهنگ احمقانه‌ای است که داریم. این دیگر نه ربطی به دولت و حکومت دارد و نه ربطی به شورحسینی و تزهای روشنفکری. این دقیقاً و مستقیماً برمی‌گردد به خود خود ما. کمی به فکر باشیم. اینکه فکر می‌کنیم آب است دیگر؛ می‌رود به خورد خاک! احمقانه است. نه نمی‌رو...، البته چرا! می‌رود. به خورد خاک که می‌رود. ولی وجداناً درخت‌ها نه به کافئین چایی معتاد هستند و نه از عاشقان شیرکاکائو به حساب می‌آیند و نه قرار است تفاله‌های چایی‌ و ته‌مانده‌های غذامان در عرض چند دقیقه به کود شیمیایی تبدیل شوند یا نهار و شام جوندگان و چرندگان و پرندگان را تأمین کند.

لطفاً کمی آدم باشیم!

#دنیای_قشنگ_مسخره

لیترهای هدر رفته و فرهنگ احمقانه

باید فکری به حال کم آبی کرد. برای یک دوش گرفتن ساده، خوردن یک لیوان آب، یک مسواک زدن ساده، لیتر لیتر آب هدر می‌دهیم. سالانه بیش از سی درصد از آب کشور به خاطر لوله‌کشی‌های فرسودۀ شهری هدر می‌شود. و درست چند کیلومتر آن‌طرف‌تر از ما، کسانی هستند که آب برای خوردن هم ندارند. آب همیشه در دسترس‌ ما بوده. ماشین شسته‌ایم، قالی شسته‌ایم، حیاط و کوچه‌‌مان را آب‌پاشی کرده‌ایم. و چون ارزان بوده، ارزشی هم برایش قائل نبوده‌ایم. این دیگر نه به حکومت ارتباطی دارد و نه به دولت حاکم. این ناشی از فرهنگ مزخرف و احمقانه‌ای است که ما داریم. این ناشی از شعور فردی و اجتماعی ماست. خودتان که وضع کشور و حکومت را می‌بینید. لااقل، کمی مراعات کنید. آب را بی‌رویه مصرف نکنید. به خودتان رحم نمی‌کنید به آن بخت‌برگشته‌هایی رحم کنید که یک روز خدا شهرشان را آزاد کرد ولی هیچکس برای آبادانیش پا پیش نگذاشت. به آن بخت‌برگشته‌هایی که این روزها نه هوا دارند و نه حتی آبی برای خوردن.