طبیعت انسان شده انگار اینکه چند ماه اول اونی که از دست میدیم رو در حد پرستش بولد میکنیم، چند سال بعد فراموشش. یه سال زوده برا فراموش کردن...
خب مرگ که حقه و دیر یا زود سراغ هر کسی میاد. ولی اینکه حادثه ای به یکباره برای یک ورزشکار وسط میدون بزرگترین مسابقات جهان پیش بیاد بار تراژدی زیاد داره. شاید همین بار تراژدی باعث شد این خبر بولد بشه. ولی اینکه با این سرعت فراموش بشه. سخته سخت.
این درده،متاسفانه به شدت حافظه مردم ضعیف که نمیشه گفت
به شدت مردم جوگیری داریم....
ایشون که بگیم ورزشکار بوده و کمتر کسی میشناختتش
بهنام میرزا خانی کی یادشه...؟
اصن یه سوال راحت تر،پلاسکو چند شهید آتش نشان داشتیم....
مردم فراموش کاری داریم،همینم باعث عقب موندگیمون شده....
در این بحثی که کردین حرف زیاده....
کتاب جامعه شناسی خودمانی حسن نراقی یک فصلی در مورد همین فراموشکاری و قهرمان پروری ما ایرانی ها داشت. این یک واقعیت اجتماعیه که ما همین طور که قهرمان پروریم و خیلی سریع یک نفر رو بزرگ میکنیم همین طور هم بسیار سریع اون فرد رو فراموش می کنیم.
درود بر شما یادشان زنده و جاوید و راهشان الگویی برای ماندگان بر زمین اینکه ما مرده پرستیم !!! نمی دانم اما برخی آنقدر خوب هستند که رفتنشان هم متفاوت است . هنوز فراموش نکرده ایم یک دقیقه سکوت بسیار با شکوهی که برای ایشان در درازای برگزاری آئین های پاراالمپیک اجرا شد و نیمه افراشته شدن پرچم ایران عزیز و اشکهایی که رقبایش برایش ریختند . از اینکه یاد آوری شان کردید سپاس
بار تراژدی زیادی داشت فوت گلبارنژاد. بنده هم هنوز تمام اون تصاویر رو در ذهنم دارم.