دو کلمه حرف حساب

شاید دنیا خیلی کوچیک شده. 

.

اینقدر موقع بحث و گفتگو کردن لینک از وبلاگم بهش میدم و ارجاعش میدم به وبلاگ، تا خودش متوجه بشه چه پست‌های مفیدی رو داره از دست میده.:دی

بهترین کتاب تو چه زمینه‌ای؟ رمان بخوام بگم آتش بدون دود. شعر بخوام بگم دیوان حافظ. کلی بخوام بگم نهج‌البلاغه.

بهترین نویسنده؟ نویسنده‌های کتابای بالا.

بهترین شاعر به نظرم سعدیه. رودست نداره. از شاعرای معاصرم ابتهاج.

قطعاً استاد شجریان عزیز و دوست داشتنی. شهرام ناظری رو هم خیلی دوست دارم.

یک قطعه آوازیه از استاد میگه: تا خرمنت نسوزد احوال ما ندانی. آواز دیلمان آلبوم غوغای عشق بازان

وصال دولت بیدار ترسمت ندهند که خفته‌ای تو در آغوش بخت خواب زده!

قطعاً ادبیات.

بچه بودم عاشق کارتون ایکی اوسان بودم. و خب می‌خواستم استاد بشم. مثل استاد ایکی اوسان.

یه روزی دف زدن رو یاد می‌گیرم. ساز مورد علاقه‌ام دفه.

من بهش خیلی نزدیکم. اون از من خیلی دوره.کمال طلبی خاصیت ما آدماست.ما می‌ریم ولی قرار نیست تو این دنیا به کمال برسیم.

یه بار توی وبلاگ هلما گفتم، من ترجیح می‌دم در مورد ده سال بعد نظری نداشته باشم. زیاد قابل پیشبینی نیست.

خواهش می‌کنم :)

ایرادی نداره.

اول اینکه آقاگل. بابا به مرام مردان خدا قسم من آقاگلم نه آقا گل. :)

.

1-مگه بدی دیدی از ما؟

2- خوشیم درحال حاضر :)

3-کمی دندونم درد می‌کرد دیشب.

4- اینجا که اوایل خودم می‌گفتم. ملتم فکر می‌کردن لااقل بالای 40 سال سنمه. خوبم هست. حرفمون برش داره. مثلاً اگه می‌گفتم منِ بیست و پنج شش ساله کسی حرفام رو به این سادگی قبول می‌کرد؟ ولی در دنیای بیرون بقیه می‌گفتن. دلیلشم زیاد چایی و جوشونده خوردن بود. می‌گفتن مثل پیرمردا هی جوشونده می‌خوری. 

5-بیست وشش سال و 43 روز و 10 ساعت دقیقش. البته به سن شناسنامه‌ای. :)

6- عشقای دوره نوجوانی و هحده تا بیست یک دو سالگی رو اغلبمون تجربه کردیم. منم استثنا نبودم. 

7- همون دوران تموم شد. 

حالا فکر کن. شاید سوال یادت اومد. 

.

1-دوران کودکی و نوجوانی آره. ازون دعواهایی که امروز قهر بودیم فردا آشتی. هم خوردیم هم زدیم. یه بارش تو مدرسه بود. ابتدایی بودیم با یکی بحثم شد. گفت زنگ آخر وایسا دم مدرسه بهت می‌گم. دوتا کشیده اون زد. دوتا من زدم. مدیرمون دید اومد جفتمون رو زد. تموم شد رفت:دی ولی دعوای جدی نه هیچ وقت. ادبیات شفاهی قوی‌ای ندارم. نهایت در حد "گ.ه نخور" صندلی داغه دیگه خیلی رک بگم.

2-دو مورد. یه موردش با مستر مرادی بود! بعدش باهم خیلی رفیق شدیم. یه موردشم با یکی دیگه بود که ذکرخیرش زیاد تو رادیو می‌شد. حتماً می‌شناسیش:دی

3-نه خوشبختانه.

4-ترجیح می‌دم عاقلانه انتخاب کنم و بعد عاشقانه زندگی کنم. اگه معرفی کنین آره میرم آشنا می‌شم. :) البته الان در حد تئوریه حرفام. خدا خوب بلده چطوری بنده‌هاش رو ضایع کنه. :))

5-قطعاً اینکه قبل از ارشد نرفتم سربازی. مورد دیگه‌ای نیست.

6-مثل همون مورد چهار عمل می‌کنم. اگر شرایطش رو داشت. اگر با معیارای من می‌خوند شاید پیشنهادش رو بپذیرم. 

7-بچه بودم دوست داشتم استاد ایکی اوسان باشم. دانشگاه که اومدم دوست داشتم توی صنعت باشم. الان دوست دارم بازنشست باشم!

8-چاووشی باز آهنگ خوند! بچه‌ای را در کوچه زدم.

9-کاش قدر لحظه لحظه زندگیامون رو بدونیم. :)

10-مراقب شیخنا باش. به پای هم پیرشین:دی

2-هنوز زن نگرفتم! 

3-بستگی به میزان بودجه‌ام و قیمت کتابا داره.  

4-خجالتیم. خروجی مغزم موقع بحث کردن خیلی تأخیر داره. همونی که توی پست از نقطه‌ضعف‌هام گفتم.

5-نقطه عطف وبلاگ که زیاد شدن مخاطباش بود. وگرنه تا قبلش فقط خودم می‌نوشتم. :) نقطه عطف خودم اومدن به دانشگاه بود. بعد از اون در خیلی از زمینه‌ها پیشرفت کردم.

6- نه پشیمون نشدم. :)

7-اینکه بیاری بدی اون انگشتر رو. مشکل حل میشه. 

8-آره. 

9-نمی‌دونم. باید یه اتفاقی بیفته که از وبلاگ بدم بیاد. 

10- نه هستم همچنان. 

11- وبلاگ رادیو:دی. بچه‌های رادیو:d. دکتر میم. مترسک.حاج مهدی. آرزوهای نجیب

12-ایشون بود: http://ketabtalks.blog.ir/

13- کاملترش رو بنویس. شاید منظورش هفتمین از چهارده معصوم باشه.

قابوس نامه جناب آقای عنصرالمعالی

می‌شد شاهنامه و مثنوی و هزارویک شب و ... رو هم گفت. ولی اونا کتابایی هستن که یا ملت دوست دارن و می‌خونن. یا نمی‌خونن. پیشنهاد دادنشون به این شکل کار بیهوده‌ای می‌شد. :)

مثلاً با پشت دست چشمات رو مالیدی گفتی ای صبو؟ ولوم کو عامو. یا هه ولش کو هه:دی

.

1- راز خاصی پشتش نیست. شاید زیادی ریاکارم :)

2-اوایلش ادبیات رو این شکلی دوست نداشتم. فقط تفریحی کتاب می‌خوندم. ولی اگه برگردم عقب ارشدم رو میرم ادبیات.

3-این روزا که هنوز سرباز نشدم و کارمم اغلب تو خونه است اینطوری می‌گذره: صبحونه، کار با لپتاپ، نزدیکای ظهر وبلاگ خونی، نهار و نماز و کمی استراحت، دوباره کار تا عصر، اگه حوصله بیرون رفتن داشته باشم یا کاری بیرون داشته باشم معمولاً عصراست. بعدم که شبه. شام و دیگه اگه کارم تموم شده باشه کتاب می‌خونم. آخر شب هوا خوب باشه یک ساعتی میرم پارک. بعدم وبلاگ می‌خونم با دوستام حرف می‌زنم یا کتاب می‌خونم تا خوابم ببره. روال عادیش اینه. 

4-بستگی داره. معمولاً شبا کتاب می‌خونم. حدود دو سه ساعت.

5-من خیلی آروم و کم رو هستم. و خیلی کم پیش میاد خودم یک مکالمه رو شروع کنم. آره شده و دلیلش همینیه که گفتم. 

6-از کارگری تا تدریس خصوصی تا اخیراً که ترجمه و نوشتن بوده.

7-خب دیدن هرشخصی برام دلنشینه. دوست دارم هرکدوم از بلاگرها که شد رو ببینم.

8-شاید جوابش همون جواب سوال اول باشه. :)

9- بدترین تجربه؟ اون اوایل شایدم اواسط وبلاگ‌نویسی با یک نفر سر هیچی بحثمون شد! 

10-یکی از دوستام بود همیشه می‌گفت تلاش عادی نتیجه عادی هم داره. تلاشتون عالی باشه نویسندۀ عالی‌ایم می‌شین. :)

روی هم نرفته 40-50تایی میشین.

2- الان میگم هیچی. ولی کی از فرداش خبر داره؟

3- پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند. :)

4-اسمش رو با مشورت مادرش انتخاب می‌کنیم. 

5-اگه از قلم یکی خوشم بیاد. و ببینم ته حرفاش حتی اگه روزانه‌نویس هم باشه چیزی برای گفتن داره دنبالش می‌کنم.

6-دوست دارم همه اقوام یه جایی جمع باشیم. بعد مثلاً شب بخوابیم یهو زلزله بیاد. صبح بیدار شیم ببینیم دسته‌جمعی رفتیم اون دنیا. :) اینطوری هیشکیم ناراحت نمیشه.

7-بچه‌ها تو اتاقم بودن. امیرحسین برقا رو خاموش کرد مهری‌ماه رو بترسونه. من یهو یه صدای دیومانند از خودم در آوردم. جفتشون با گریه از اتاق دویدن بیرون :)) بعدش عذاب وجدان گرفتم.

برداشت اشتباه شده آقا. نوشتم پشیمونم که چرا قبل از ارشد خوندن سربازیم رو نرفتم. برعکسش بود خیلی بهتر بود.

.

1-خب کیه که دغدغه فرهنگی نداشته باشه؟ من هم استثناء نیستم توی این جامعه. تا حد زیادیش مربوط میشه به کتاب و کتابخوانی. قبلاً که داخلش دانشگاه بودیم و فضای کار فرهنگی بهتر بود سعی می‌کردم توی برنامه‌های فرهنگی حضور مستمر داشته باشم. یک نشریه کوچک هم داشتم. با همین نام آقاگل. البته اینا تلاش‌های خرد هستن. ولی در حد توان خودم بوده دیگه. درحال حاضرم هرجایی که می‌بینم می‌تونم مفید واقع بشم سعی می‌کنم حضور داشته باشم. ولی این روزا کمتر به این مسائل می‌پردازم. در آینده چه شود؟ نمی‌دونم.

2- ویژگی منفیم همونی بود که دو سه پست قبل در موردش گفتم. البته شایدم منفی نباشه. ولی من زیاد به‌خاطرش ضرر کردم. خب همون رو مثبت می‌کنم. :)

3-بیشتر یا چی! :) طبق قانون آنتروپی جهان به سمت بی‌نظمی پیش میره. اتاق منم جدا از جهان نیست. هربار مرتبش می‌کنم دوباره به سمت بی‌نظمی پیش میره.

4- نمی‌دونم. :/ به نسبت کمیم. ولی وبلاگای خوبی داریم. شما، دکتر میم، دکتر سین، هولدن، علی، دچار، محمدمهدی، رامین، آقای صفایی نژاد، کامران مردای وبلاگ‌نویسی هستن که می‌شناسم و به نظرم همه‌شون با دغدغه و خوب می‌نویسن.

ریتینگ رسمی ندارم. توی لایچیز حدود هزار و ششصد. 

تقلب توی شطرنج؟ نه. توی دنیای واقعیم آخرین تقلبم سال اول دانشگاه بود. سر آزمایشگاه تقلب کردم. مسئول آزمایشگاه دید. برگه‌م رو گرفت. بعد از اون فکر کردم این کار چه ارزشی داره؟ و دیگه تقلب نکردم.

سه: آره شرکت کردم و معمولاً همون وسطای جدول موندم. :)

1- کسی هست از خودش راضی باشه؟ راضی باشیم که دیگه پیشرفتی نمی‌کنیم. :)

نظر لطفته.

.

دارم به سوالت فکر می‌کنم و به نتیجه‌ای نمی‌رسم. سر دوراهیای زندگی و تصمیمای مهم اول توکل کردم و بعد خودم بودم که انتخاب کردم. سر اینکه از کی تأثیر پذیرفتم؟ شاید بیش از همه از دائی مرحومم. قبلاً یک پست نوشته بودم در موردش "مردی در آستانه چهل سالگی". نمی‌دونم جوابت همین بود یا نه. ولی همین به ذهنم رسید. :)

.

با این چند کتابی که از ادبیات کهن خوندم حس می‌کنم تازه رسیدم سرِ چشمه! چشمه‌ای که آب شیرینی داره. خیلی مونده تا سیراب بشم. و مونده تا تأثیراتش رو ببینم. 

من پیر سال و ماه نیم :))

روم به افق.

اگه روزی قدرت به کار گیری قانون کلت رو داشته باشم اولین نفری که قانون کلت رو روش اجراء می‌کنم قطعاً همین ایشونه.

.

جسارت نباشه. تو خونه ما این وقتا می‌گن اثرات فکر کردنه:دی

.

چطوری یه بار آقاگل رو درست می‌نویسی یه بار اشتباه آخه؟

فلذا همین.

داستانای جمالزاده خوبه. نه بلنده نه زیاد کوتاه. بیژن نجدی هم کتاب یوزپلنگانی که با من دویده‌اندش خیلی خوب بود. دریاروندگان جزیره آبی‌تر عباس معروفی هم خوبه. ولی خب همه اینا رو اغلب جزء داستان کوتاه دسته‌بندی می‌کنن.

اگه سوالی باشه که از پرسیده شدنش ناراحت بشم یا می‌پیچونم یا جواب نمی‌دم:دی

.

یه بیت؟

دنیا همین تراکم درهای بسته نیست

باید سلام کرد به گسترده زیستن.

البته هروقت سوال دیگه‌ایم بود بیا بپرس:دی

چی شد وبلاگ‌نویس شدم، بعد اینکه دوران کارشناسی تموم شد و کرمان بودم یه روز امیدمون گفت بیا وبلاگ بزن. اول می‌خواستم اسمش رو بذارم سردبیر. نشد. برا همین اسمش رو گذاشتم آقاگل. و چی شد که وبلاگ‌نویس موندم؟ آدما بعد یه مدت دلبسته می‌شن. منم دل‌بسنم به این فضا. ترک کردنش برام سخته.

.

شیراز:دی

خیلیم خوب نیست. :) اگه چیزیم حفظم مال دوران قبله. الان مدت‌هاست یه شعر رو می‌خوام حفظ کنم هرچی گوشش می‌دم. تکرارش می‌کنم باز یادم میره.

تا جایی که یادم میاد فقط کتاب به ملت هدیه دادم. :) مغزم بیشتر از این نمی‌کشه. به کی؟ فکر کنم امیرحسین.

آخرین هدیه هم باز کتاب بود. قبل عید رفته بودم کرمان. خانم بهارنارنج رو دیدم. ایشون بهم کتاب رهش رو هدیه دادن.

برنامه‌های رادیو ماهانه است. به ترتیب: خبر-مصاحبه-نمایش-گفتگوی خبری. به خاطر دلایلی این هفته خبر نداریم. که یه نوع سورپرایزه. :)

لااقل کتاب اول رو بخونید. کتاب اول گالان و سولماز. داستانش به تنهاییم کامله. و بعد اگر دوست داشتید بقیه مجموعه رو هم بخونین.

زیاد ترکی نمی‌دونم. توی مدرسه و خوابگاه رفیق ترک‌زبان داشتم. ولی خب تنبل بودم. در حد دست و پا شکسته می‌فهمم.

و اگر دورهمی‌ای بود بله شرکت می‌کنم. چرا که نه.

- مثل اینه که اسم یکی احسان باشه شما بنویسیش اح سان. :)

-از کشیده شدن قاشق به دندون خیلی بدم میاد. موقع غذا خوردن خب زیاد پیش میاد که این اتفاق برای ملت می‌افته و من انگار ناخن می‌کشن به تخته سیاه. از سلمونی رفتنم به شدت می‌ترسم :|

-صددرصد!

-نه اصلاً. بخصوص که چند نفر از نزدیکان خودم فیزیک و ریاضی خوندن. و شاید خودمم اگه مهندسی نمی‌خوندم فیزیک می‌خوندم. به نظرم علوم پایه مرزهای علمه. 

- آره. :)) مثلاً یه مدت تذکره‌الاولیا می‌خوندم بعد حتی موقع صحبت کردنم با همون لحن صحبت می‌کردم. وقتاییم که بخوام مطلب خیلی مهمی رو روان و شیوا بنویسم می‌رم داستان یکی بود یکی نبود جمالزاده رو می‌خونم. :)

-اگه شاعر هم حسابه باید بگم آقای ابتهاج. از بین نویسنده‌ها آقای زرویی نصرآباد :)

ارادتمند :)

2- اگه معیاراش به من بخوره دعوام(ش) نمی‌شه. دعوامونم شد تهش اینه که زن و شوهر دعوا کنن ابلهان باور کنن:دی

3-جمع دو نفره باشه از هرچیزی ممکنه صحبت کنیم. بیشتر نقاط مشترکمون. یا اینکه می‌شینیم pes می‌زنیم! سه نفره به بالا هم باز می‌شینیم pes می‌زنیم. با این تفاوت که دیرتر نوبتت می‌شه.:دی خارج از شوخی، خب بالاخره چیزهای مشترکی داریم که دور هم جمع شدیم. همونا رو پیگیری می‌کنیم دیگه. 

1- والا از بیان که کمتر نیستم! هرسال به اسم وبلاگ‌های برتر بر میداره اسم هرچی بلاگره می‌نویسه توی لیست. منم قرار باشه همین کار رو می‌کنم. لیست همه بلاگرا رو می‌زنم می‌گم پاشین بیاین. :))

2-وقتی جفتمون پیر شدیم نشستیم پای لپتاپامون. نوه‌هامونم دور و برمون میرن میان. اگه قبوله خوبه همین. :)

3-شبیه همون سوال morealess ... شد. از بین شعرا آقای ابتهاج و از بین نویسنده‌ها آقای زرویی نصرآباد

4-شاید اینکه هیچ‌وقت نمی‌تونم اخم کنم. بدتریرنش هم همونی که چندپست قبل توضیح دادم.

5-اینکه کتاب هدیه بگیرم تحت هرشرایطی خوشحالم کرده و می‌کنه. از هدیه‌های دیگه هم استقبال می‌کنم. هرچی گرونتر باشه هم بهتر:دی در مورد بدترین گزینه البته می‌تونم بگم عطر و ادکلن!

6-تا قبل از سال دوم دانشگاه، اگه کتابی هم می‌خوندم همینطور تفریحی بود. ولی از اون موقع به بعد بیشتر خوندم. و بعد یه روز نگاه کردم و دیدم چقدر ادبیات رو دوست دارم. البته قطعاً شرایط محیطی هم اثرگذار بوده. بعد اینکه به حدی غلط املایی دارم دوستام بهم میگن تو همین که نرفتی ادبیات بخونی بزرگترین کمک رو به ادبیات این کشور کردی :))

7-حالم با خودم خوبه آره. ولی جای پیشرفت همیشه هست. 

8- درحال حاضر خوندن. بین خودمون بمونه. ولی ترجیح رو اشتباه نوشتین.:دی

.

نه نمی‌دونم.

صنعت رو دوست داشتم و دارم. و از بین مکانیک و شیمی، خب شیمی نصیبم شد. :)

الان با اون وقتی که از ننوشتن "که" به صورت "که" ذخیره‌سازی کردی داری برا کنکور تلاش می‌کنی؟ :)) اگه آره ایرادی نداره:دی

.

کمی خلاقیت به خرج بدین. سوالای دیگری هم جهت پرسیدن پیدا می‌کنین. :)

باشه. پس فعلاً با مداد ثبت می‌کنیم 1-0 

یه لیست از غلط‌های املاییم دارم. توجیه و ترجیح فقط یکی از اوناست. همیشه توی املای این کلمات شک می‌کنم.

2- تجربه شرکت توی کنسرت رو داشتم. ولی خب شهر ما یک شهر کوچیکه و کمتر این اتفاقات توش می‌افته. شاید سالی یکبار. توی دانشگاه هم جندبار کنسرت رفتم. فکر کنم اولین اجرا و آخرین اجرا هردو توی شهر خودمون بود. مسعود آصفی یکی از دوستانی است که هرسال تو شهرمون کنسرت برگذار می‌کنه و هربار شرکت کردم. هم هم‌شهریمه. هم صداش خوبه. هم گروهشون عالیه. :)

3-نه نخوندمش.

4-  اگه منظورت از کلاسیک موسیقی غربی کلاسیک باشه و از سنتی موسیقی ایرانی. اگه مفهوم دیگه‌ای داره راهنماییم کن. چون اطلاعاتم در زمینه موسیقی زیادم خوب نیست. :) 

یه جورایی این دوتا رو هم‌تراز می‌دونم. و از جفتشون لذت می‌برم. اینقدری که می‌تونم کل مدتی که بیدارم رو موسیقی بشنوم. ولی قدرت تحمل موسیقی پاپ رو اصلاً ندارم. حتی اگه باکیفیت باشه. ده دقیقه که می‌شنوم خسته میشم.

5-شناخت زیادی از دین مسیحیت ندارم. خب بخش عمده مسیحیان ایران ارامنه ساکن ایرانن. نیستن مگه؟ شاید به اون خاطره.

6-خدا همه چیز هست و هیچ نیست. الان این به ذهنم رسید و نوشتمش.

7- اعتقاد دارم. ایمان ولی نه. ایمان داشتن کار سختیه. از من بر نمیاد.

8-دف رو خیلی دوست دارم. علاقه که چرا نداره. از سازهای کوبه‌ای خوشم میاد و صدای دف برام دلنشیه. تنبک رو هم می‌پسندم. از بین سازهای زهی هم تار و سه‌تار خوبه.

9-نمی‌دونم. شاید یه روزی بشه. 

10-11-12 مقایسه کردن دو جسم حتی نیازمند یه سری پارامتر هم‌سانه. مثل اینه که بگی سه تا سیب بیشتره یا چهارتا گلابی. نمی‌تونی مقایسه‌شون کنی. چون از یک جنس نیستن. حافظ و سعدی، سهراب و فروغ، صادق و کامو، هرکدوم در جایگاه خودش قابل بررسی هست. ولی قابل مقایسه با دیگری نیست.

13- تا حالا با همچین صحنه‌ای روبرو نشدم. اما اگه روزی چنین صحنه‌ای ببینم، بی‌توجه به کاری که دارم چند دقیقه وای میسم یا حتی می‌شینم و بهش گوش می‌دم. :) اگه اون لحظه کار خاصی نداشته باشم شاید کلاً نشستم.

14- بستگی به اون فرد داره. من اگه خودم اهل موسیقی بودم شاید یه روزایی می‌رفتم توی پارکی جایی ساز می‌زدم. به نظرم تجربه جالبیه. و به‌عنوان یک همیشه شنونده از دیدن کسی که داره ساز می‌زنه خوشحال می‌شم.

15- خیلی بحث رو تخصصی کردی. بلد نیستم. :)

16-یه روزی بیاد که جهانی بدون مرز و محدوده داشته باشیم.

17-این کاررو همیشه کردم و می‌کنم. اگه ببینم زباله‌ای روی زمینه و سطل زباله‌ای نزدیکمون باشه بدون تعارف خم میشم و برش می‌دارم و می‌اندازمش توی سطل. کار همچین خاصی نیست.یه خاطره بگم: اوایل پاییز با امیرحسین رفته بودیم پارک. بعد اینکه ورزش کردیم گفتم بیا آشغالای اینجا رو جمع کنیم بریزیم توی سطل. ده دقیقه بعدش دیدم نشسته داره برگای درختارو یکی یکی می‌بره می‌اندازه توی سطل‌آشغال. به مامانش می‌گفت رفتیم پارک آشغال‌بازی کردیم. :)))

18-اگه تهرانید تو کانال ایشون عضو بشید و با ایشون صحبت کنین https://t.me/MeBeforeTheDawn یه دختر پرتلاش و دغدغه‌مند در همین زمینه. خودم به شخصه زیاد به این موضوع فکر نکردم. چون خب توی شهر ما کمتر این مسائل نمود پیدا می‌کنه.

19-زیاد. بخصوص دوران ارشد. روزای سختی بود. خوب شد که گذشت. 

20- به کنکور کارشناسی نه. ولی به کنکور ارشد آره. :) اگه برگردم مسیر دیگه‌ای رو دنبال می‌کنم.

سوال اول رو تو چنتا پست بعدی جواب میدم.

از سال 93 وبلاگ می‌نویسم. اولین و آخرین وبلاگم همینجاست.

آدمایی که دو رو داشته باشن.

موسیقی خوب، کتاب خوب، فوتبال خوب، چایی!

نارنجی احتمالاً :)

معمولاً جدی نیستم. مگه اینکه خلافش ثابت بشه. :)

.

1- با کمک اینوریدر وبلاگ می‌خونم. فلذا پروسه روشن خاموش کردن ستاره کلاً حذف می‌شه. :)

2- اطلاعیه می‌زنم می‌گم دورهمی وبلاگی با ظرفیت محدود. شاید شما یکی از ده نفر ما باشید. نفری هم 20 تومن می‌گیرم بعد قرعه‌کشی می‌کنم ده تا اسم از داخلش میارم بیرون. :)  بعد اگه دیدم ترجیح میدم کس دیگه‌ای بیاد بیرون دوباره قرعه رو برمی‌گردونم داخل گلدون.

3-  با بهار نارنج توی دانشگاه باهنر کرمان دیدار داشتم. همین یک مورد بوده.

4- پویایی وبلاگ‌ها کم شده. بیشتر پست‌ها ساختار روزمره نویسی دارن. روزانه‌نویسی اگه با قاعده باشه اشکالی نداره. ولی اینکه بیاید بگید من صبح چی خوردم ظهر چیکار کردم حقیقتاً به من خواننده ربط نداره. دوست دارم فضا بره به سمتی که وبلاگ‌نویسا بهتر بنویسن. و برای نوشتن پست لااقل کمی فکر کنن. مزیت وبلاگ به شبکه‌های مجازی همین خام نبودن ایده‌پردازیش بود. که خب این روزا کمتر شاهدش هستیم. هرکسی هرچیزی به ذهنش میاد سریع منتقلش می‌کنه به وبلاگ.

5- جواب این سوال همون جواب سوال بالاست. طبیعتاً نه زیاد.

.

6- می‌تونستم موفق‌تر باشم. ولی راضیم تا اینجا.

7- آره. همین پریشب وقتی رفته بودم پارک بدوم. پیرمردی بود که کمی وسیله دستش بود و می‌رفت. شاید بهتر بود ازش بپرسم کمک می‌خواد یا نه.

8- من از این تکه آهن‌های آدم‌خوار می‌ترسم. فلذا تا جایی که بتونم سعی می‌کنم جنگ‌های بشری رو حذف کنم. جهانی بدون مرز و محدوده ایجاد کنم. 

9- هر رشته‌ای سختی‌های خودش رو داره. و چالشای خودش رو. همه چیز وابسته به تلاش خود فرد هست و نه چیز دیگه‌ای. چه ادبیات بخونی. چه پزشکی بخونی. چه مهندسی.

10-جواب دادن به این سوال سخته. و تا امروز به‌طور جدی بهش فکر نکردم. شاید به‌طور جدی تا چند سال دیگه هم فکر نکنم. جوابی برای سوالت نوشتم. ولی دیدم شاید جواب درستی نباشه. پس پاکش کردم. 

12- شادی و شادکردن اطرافیانش.

13-که بمیریم؟ 

14-اگه منظورت رمان و داستان کوتاه باشه، از رمان‌ها و داستان کوتاه‌های فلسفی بیشتر خوشم میاد. اگه کلی بخوام بگم از نوشتارهای کهن خیلی خوشم میاد.

15-خودم سعی می‌کنم آدم خوبی باشم. نظر دیگران چیه رو نمی‌دونم. :)

16-این جمله کژتابی داره. دو خصوصیت خوب و دو خصوصیت بد؟ یا اینکه یه خصوصیت خوب یه خصوصیت بد :) خصوصیت خوبت اینه که خیلی زود یخت آب میشه و با شرایط کنار میای. خصوصیت بد دیگران رو توی جمع گفتن کار خوبی نیست. :دی

17-یه بار در دوران جاهلیت، داخل خوابگاه یه دبه برداشتیم رفتیم توی زمین بازی خوابگاه. یکی از بچه‌ها از دبه به عنوان تنبک استفاده می‌کرد و یکیم می‌خوند. بعد وسط همین جریان متصدی خوابگاه رو دیدیم که داره از اون ته میاد. دبه رو رها کردیم و پا گذاشتیم به فرار. متصدی خوابگاهم دنبالمون. رسیدیم به بلوک و پریدیم توی اتاق. دو سه تا بچه‌ها همون لحظه مسواک به دست رفتن از اتاق بیرون که مثلاً نشون بدیم ما نبودیم! متصدی خوابگاه از یکیشون پرسید شما بودین تو زمین بازی؟ این بنده خدا نفسش بالا نمی‌اومد. می‌گفت نه (هه هه هه ه هه هه ه هه هه ه) نه. (هه هه هه ه هه هه ه هه هه ه) ما(هه هه هه ه هه هه ه هه هه ه) نبودیم. :))) متصدی خوابگاه ول کرد رفت. فرداش دیدیم دبه آب رو گرفته دستش دم در اتاقمونه. دوباره همون پسره رو دید گفت این مال شما نیست؟ شماره اتاق شما روش نوشته شده که :)))

18-دائیم. به رحمت خدا رفته. ولی هنوز یه وقتایی منتظرم مثل قدیما یهویی بیاد خونه‌مون.

19-بستگی به فضازمان اون لحظه داره. :) و اینکه چی به ذهنم بیاد. الان بخوام یه شعر بخونم اینو می‌خونم که از مولاناست؛ و همایون شجریان عزیز هم خونده: 

عشقت به دلم درآمد و شاد برفت

بازامد و رخت خویش بنهاد برفت

گفتم ز تکلف دو سه روزی بنشین

بنشست و کنون رفتنش از یاد برفت

20-

ماکارونی: دو ساعت انتظار:دی

شازده کوچولو: کتابی که زیاد خوندمش

مهری‌ماه: خیلی حرف می‌زنه :))) کله آدم رو می‌خوره.

امیرحسین: خیلی شبیه به منه.

آنه شرلی: از کارتونای دوران کودکی

شیمی: آهنگ زیبای زندگی!

کاشان: دوران دانشجویی

خاله کوچیکه: یه دوست از همون دوران کودکی

کویر: شبای کویر، علی شریعتی و اون قسمتی که ازش داخل کتاب درسی بود: «شگفتا که نگاه‌های لوکس مردم آسفالت‌نشین شهر آن را کاه‌کشان (یعنی جایی که کاه می‌کشیده‌اند) می‌بینند و دهاتی‌های کاه‌کش کویر ،شاهراه علی,راه کعبه» البته رفتم سرچ کردم!

جمالزاده: یکی بود یکی نبود

نوزاد: نوه بعدی خونواده که به زودی به‌دنیا میاد:دی

آقاگل: عشقم به مرحوم کیومرث صابری عزیز

.

زنده باشی و ارادتمند. :)

ارادتمند.

این سیستم رتبه‌بندی بیان رو بیاین درست کنین شماها که بلدین. با چهارتا عدد و رقم رتبه‌بندی می‌کنن.