- آقاگل
- شنبه ۲۹ ارديبهشت ۹۷
الهی! هرچه بیطلب به ما دادی، به سزاواری(لیاقت) ما تباه مَکُن؛ و هرچه به ما کردی از نیکی، به عیب ما بُریده مکن؛ و هرچه نه به سزای(پاداشت) ما ساختی، به ناسزائی(نالایقی) ما جدا مکن.
الهی! آنچه ما خود را کِشتیم به بر میآر و آنچه تو ما را کِشتی آفت ما را از آن باز دار، من چه دانستم که مُزدور(مزدبگیر) را اوست که بهشت باقی او را حظّ(لذّت) است و عارف اوست که در آرزوی تو یک لحظه است، من چه دانستم که مُزدور در آرزوی حور و قصور(قصرها) است و عارف در بحر عیان غرقۀ نور است.
یارب تو به فَضل مُشکلم آسان کن
از فضل و کَرَم درد مرا دَرمان کن
بر من مَنگر که بیکَس و بی هُنرم
هرچیز که لایق تو باشد آن کن...