دو کلمه حرف حساب

من اینطوری برداشت کردم. متن خود کتاب بود.

خیلی دعامون کنین هر روز. :)

.

اثرات پیرشدگیه :))

.

یکی دیگه از دوستان هم پرسید. برداشت من این بود که وقتی شما به اصل برسید دیگه من و تویی این وسط نداره. وقتی پشتت به یک جای خیلی خوب گرم باشه خودت رو دست بالا می‌گیری دیگه؟ نه؟ میگه تا خودم باشم و به خودم نگاه کنم آهی در بساط ندارم. اما وقتی حضور تو رو می‌نگرم. و وجود تو رو حس می‌کنم، طوری پشتم گرم میشه که می‌بینم دیگه حالا از من بالاتر و بزرگوارتر نیست. خب چی این وسط تغییر کرده؟ فقط وجود اون اصل.

ممکنه منم اشتباه کنم. ولی برداشتم همین بود.

به قول شاعر:

ما ره به جبر هم که شده سربه راه کن

خیری ندیده‌ایم از این اختیارها