من که جامجهانی اون سال رو ندیدم، ینی نبودم که بخوام ببینم :دی ولی واقعا دلم نمیخواد الان بازیهای ایران شروع بشه و ببینم -_- گروهمون که بده، از اون بدتر هم تیممونه -_-
تنها بازی خوبمون توی جامجهانی همون برد امریکاست. بقیهش که فقط رفتیم باختیم برگشتیم. :)
گل آقا نمی خواهم ناراحتت بکنم ولی باید با واقعیت روبه رو شد ما با این بازیکن هایی که الان داریم و طرز فکری که الان در جامعه ی فوتبالی ما وجود داره نمیتونیم زیاد امیدوارم باشیم به برنده شدن.
شما یه نگاهی به بازیکن های قدیمی بنداز ببین چطور با جون و دل وسط زمین تلاش می کردن انگار تیم پدرشون بود انقدر که احساس مسئولیت داشتند و باهم دوست بودند و چیزی جز شاد بودن همدیگه براشون معنا نداشت.
اما الان شما ببین بازیکنهای مارو تا فلان بازیکن کفش برند نداشته باشه وارد زمین نمیشه میگه طرفدارام بهشون بر میخوره، آخه چه ربطی داره؟
یا نمیدونم بخاطر چشم و هم چشمی چه هزینه هایی که نمی کنند برای ماشین و خونه و زندگیشون بخدا اصلا الان بازیکنهای ما فکرشون همه جا هست بجز جایی که باید باشه.
بخاطر همینه از اون تاریخ به بعد هیچ وقت رشد نمی کنیم.
حالا بحثم فقط فوتبال نبود. :)
پوستهش فوتبالی بود.
وگرنه همه میدونن تیم ملی ما تهش بتونه یه تک امتیاز بگیره و برگرده.