دو کلمه حرف حساب

وقتش بود بره، برنامۀ ثابت با بودجۀ همیشگی برای فوتبالی که عقلا اتلاف وقته

این یعنی جفتشون دوست داشتنی ان، هم پست های ام اسی خوشبخت و هم نود.

با اینکه مدت زیادی نیست که به بلاگستان برگشتم ولی با رفتن چارلی یا ام اسی خوشبخت بغض کردم. 

+ چقدر دوست داشتنیه که اینجا همه هوای هم رو دارن 

خوش به حالتون که انقدر حواستون به همه چی هست, غبطه میخورم, و حتی غصه میخورم که سالهاست حواسم به اطرافم نیست. دیروز شکوفه های تو حیاطو نگاه میکردم, یهو به خودم گفتم, حواست هست بهار شده!

ممنون که انقدر لطف دارید به من. دلم تنگ میشه برای نوشتن, دوشنبه این هفته تو مسیر بیمارستان با اشتیاق یه عکس گرفتم, و تمام روز فکر کردم حالا باهاش چیکار کنم! واسه کی بفرستم! مثل بقیه عکس ها رفت تو آرشیو. حتی هنوزم گاهی ماجراهای درمانگاه ام اس رو دوشنبه تو ذهنم به شکل یه متن وبلاگی مرور میکنم, بعد یادم میوفته دیگه نمینویسم!

ممنون, ان شالله همه در کنار هم همیشه خوشبخت و سعادتمند باشیم :)

البته من از نوع دیابتی اش هستم از 15 سالگی با دیابت تیپ یک و خب در خانواده هم نیز تجربه ی همنشینی با ام اس را دارم چون پدر خودم نیز ام اس دارند