دو کلمه حرف حساب

تو زندگیِ فردیم امروز تشییع جنازهٔ هم‌کلاسی دبیرستانم بود. سرطان داشت.

من فکر کنم هنوز فقط شوک اولیه رو طی کرده‌م. باید دوره‌ی سوگم هم بگذره، بعد خدمت می‌رسم. 

حال اجتماعی رو حال فردی تاثیر می‌ذاره. مثلا من سر غم و حال سوگوارم، نصف فرجه‌هام رو از دست دادم و نتونستم درس بخونم. رمقی برای نقاشی روی دیوار اتاقم نداشتم و عملا کاری نکردم. اما خب... گرچه حال خودم چندان خوب نیست، حال کلی زندگی شخصی و خانواده خوبه. شکر خدا...

من دارم واسه امتحانم می‌خونم. به هر زوری هست می‌خوام خودم رو وادار کنم که دقیقه نود نیفتم روی جزوه-_-

سه‌شنبه تولد یه عزیزی بود و من امروز تونستم برم ببینمش براش نقاشی کشیده بودم:-)

یه سریال رو پارسال همین موقع‌ها شروع کرده بودم ببینم و نصفه مونده بود! امشب می‌خوام بقیه‌ش رو نگاه کنم.

التماس دعا هم دارم.

الان و دقیقا درهمین لحظه، دارم 'بگذر ز من ای آشنا'ی عارف رو گوش میدم و خیلی اتفاقی دلم خواست گوشش بدم.

تو زندگی فردیم به تازگی کتاب 'جستارهایی درباب عشق' دوباتن و 'درباره معنی زندگی' ویل دورانت رو تموم کرده م و چند شب پیش فیلم جوکر رو دیدم.

تو زندگی فردیم، کتاب 'قدرت عادت' از چارلز داهیگ رو به دست گرفته م و سعی دارم میکنم روتین هامو تغییر بدم.

تو زندگی فردیم کنکور دارم و درس میخونم و در ریاضیات غرق و در شیمی انحلال میابم(!).

:)

سلام. منم مدام به خودم میگم «خدایا مگذار غم‌هایم مرا از انجام وظایفم باز دارد.» و سعی می‌کنم برگردم سر وظایفم که تو این مقطع جمع و جور کردن درسا برا امتحانامه، بلکه ذهنم هم مشغول یه چیز دیگه بشه و یادش بره اتفاقاتو. ولی عملا این هفته نتونستم اونطوری که برنامه ریخته بودم پیش برم و نصف امروز رو هم خواب بودم :دی

امتحانام شروع شده ولی هیچ حسی برای خوندن نیست

بعداز امتحانا اگه خدابخواد یه برنامه برای یه تغییر اساسی تو زندگیم دارم فعلاکه هرشب دارم با فکرکردن به تمام اتفاقات و سختی ها و همه‌ی حرفا و تیکه هایی که قراره بشنوم خودمو آماده میکنیم! میون دعاهاتون برای منم دعاکنید.

و تو زندگی فردیم دوستای خوبی جدیدا پیدا کردم خیلی خوب (: 

امسال بیشتر برف می‌بینم، بیشتر تو برف قدم می‌زنم، چون کم‌تر نزدیک خونه‌مونم.

حالم عالی نیست، خیلی خوب نیست، که نمی‌تونه باشه؛ اما بدتر نیست، از زوایایی دیگر حتی بد هم نیست! کار‌های معمول و همیشگی‌م رو انجام می‌دم و تمرین می‌کنم نسبت به  قبل‌ترهای خودم آدم بهتری بشم، شاید موفق نباشم اما وقتی تمرین می‌کنم وضعیت بهتر می‌شه...

هستم، زنده‌ام، کار می‌کنم، فکر می‌کنم و تلاش می‌کنم یک جزیی باشم که لااقل اگه دنیا رو درست نمی‌کنم، خراب‌ترش نکنم...

اولش کامنت‌ها باز نبود دیگه؟ یا من توهم زدم؟ '_' 

.

والا غم و غصه که زیاده و این وسط امتحان‌های ترم و آزمونی که به بودجه‌بندیش نرسیدم بخاطر یه‌سری امتحان بیخودی که الکی گندش کردن و اصلا مهم نیست. ۴شنبه هندسه داشتم و خییییلی خونده‌بودم و در نهایت بخاطر مشکل همیشگیم، مثبت و منفی، کلی کم میارم :/ صبح بیدار نشدم برم پانسیون و تو خونه به‌زور و با تمرکز نزدیک به ۲۰ درصد درس خوندم. کتاب و دفترمم مدرسه‌ست و چشمم دراومد بس که به صفحه گوشی نگاه کردم. نگران امتحان گسسته شنبه‌م. تستش رو بلدم اما تشریحی اونم برای دبیری که باید همه‌چی رو کامل بنویسی و خیییلی دقیق و سخت صحیح میکنه و منی که نصف راه‌هام تو ذهنمه و خودمم خیلی وقت‌ها نمیفهمم چیکار کردم که جواب دراومد خیلی سخته. 

دیشب مهمون داشتیم. دوستانی که خیلی وقت بود ندیده‌بودیمشون. خوش گذشت. کلی گفتیم و خندیدیم و ماجراهاشونو شنیدیم. از اروپاگردیشون تا زندگی توی آفریقای جنوبی. از دیشب به این فکر میکنم کاش بشه منم بتونم اینهمه کشور رو ببینیم. اینجوری خیلی بهتر میشه قضاوت کرد و تصمیم گرفت. اینکه بری ببینی یه کشور و مردمش تا چه حد شبیه به حرفایی هستن که راجع‌بهشون فقط میشنوی. نهایت حرفامون میدونی چیشد؟ اینکه ما ایرانی‌ها خوشمون میاد خودمونو اینقدر بیاریم پایین و مسخره کنیم و بگیم کودنیم و بی‌فرهنگیم. در صورتی که اونا هم اونقدرها خوب و با فرهنگ نیستن و فلان نیستن. اما اونقدر محکم راجع‌به خودشون صحبت میکنن که فکر میکنی واو چقدر اینا خوبن!

یه دوره بیماری رو پشت سر گذروندم و الحمدالله زنده ازش بیرون اومدم. :)

محمدمهدی مون زبون باز کرده و از ته دل میگه "ععععمممه" و میخنده، چشمای سبزش گردتر و لبخندتر میشه، از دنیای اطرافش هم جز حال ما هیچی رو نمیفمه.

کتاب میخونم... شبا وقتی همه میخوان بگیرن بخوابن میگم: بیایید یکم حرف بزنیم، شعر بخونید بشوره ببره اینروزا رو و مامان دکلمه های لالایی طور میگه، این کارا از مامانم عجیبه واقعا.

منتظرم اتفاقات خوبی بیافته، والا آقاگل من تلاش هم میکنما، میشناسی که اهل توقع بیجا نیستم ولی نمیدونم چرا هی اتفاقات خوبی که مدنظرمه به تعویق میافته.

معلومه که منو دومبال نمی‌کنی وگرنه شب پرستاره‌ای می‌داشتی :))

زندگی فردی هممون این روزا مثل هم هستش؛ و متحد القول می‌گوییم : امتحان خر است !

دیگه هیچ سایت خبری‌ای رو باز نمیکنم. این مهم‌ترین تصمیم این روزای من برای ادامه زندگیمه که متاسفانه تا این لحظه شکست خورده :|

من یه بخشی از روز رو جرم میخونم، بقیش رو فکر میکنم و حال هیچ کار دیگه‌ای ندارم.

نمیدونم چطور میخوام بقیه امتحان‌هارو بدم!

جرم چرا یهو انقدر سخت شد؟

سلام

امتحان‌هام رو یکی پس از دیگری گند زدم و خب راستش درسته که خیلی‌ها میگن ترم اول عادیه ولی هنوز عادت نکردم و حس بد و ترس بدتری بخاطر امتحانات و نمراتم دارم.

هنوز ۲ تا از امتحاناتم مونده!

برای جمعه بلیط دارم و بعد از حدود ۳/۵ ماه برمیگردم خونمون که خانواده‌ام رو بغل کنم، بچه‌ها رو ببوسم، دریا رو ببینم، دوستام رو ببینم، دست‌پخت مادرم رو بخورم و ... ؛ و فقط فکر کردن به همین‌ها بهترین اتفاقات این روزهامه:)

از شما چه خبر آقاگل؟

من که کلاً از دیشب تا حالا برگشتم به زندگی معمولی.

ان‌شاءالله از امروز بتونم طبق برنامه پیش برم و دوباره تلاش کنم که به اهداف سه ماهه‌م برسم😍

حال ما خوب است اما باورش با تو...

آقا دلمون گرفته ناجور...حس درس خوندنم ندارم حتی.

واسه تسکین دلای ناآروم چیزی ندارید؟

فرجه امروز تموم میشن وکارای ناتمام زیادن،روزا از صبح میرم دانشکده تا شب که پروژه ها و درساروپیش ببرم ولی متاسفانه کند پیش میره.منتظرم فقط تعطیلات بین دوترم برسه و استراحت کنم

آی اقاگل بندری رو گفتی، انقدر هوس کردم که نگو، برم برسم روز اولی میرم بندری میخورم اصلا :))

ماهی هم اره، راستش باور نمی‌شد روزی هوش قلیه کنم ولی الان چند وقته هوس کردم ، تازه بوشهر هم بارونه برم تا مادرم برام بَل‌بَل پیازی درست کنه :)

دریا هم که ..‌ خیلی دلتنگشم :)

چقدر کتاب، خوش به حالتون، منم اگه بشه روز اخری که میخوام برم انسان‌ها رو از کتابخونه میگیرم این ۲_۳ هفته‌ای که خونه‌ام شاید بتونم بخونمش :)

نه تا میان‌ترم خیلی خیلی خوب بود!

الان بد شده:)

ای بابا چه اوضاعی داشتین ها!

خوب جونُم برات بگه سبزیا رو که پاک کردیم مامان و هاجر خانم گفتن تا ما بریم اقدس رو برسونیم خونَش پاشو سینی مینیا رو بشور. گفتم مامان من کار دارم 4 ساعته منو نشوندی پای سبزی. ناسلامتی سه تا دختر داری آخه چرا من؟ چه جذابیتیِ بین غیبت های تو و هاجر خانم و اقدس خانم بوده که من باید میشنیدم؟

هاجر که بهش برخورده بود گفت: وا! خدا مرگم بده آقا مهدی ! ما کی غیبت کردیم؟ اقدس که چادر رنگ و رو رفته و مندرسِ خاکستری با گلهای سفیدش رو لای دندوناش قفل کرده بود خندید و گفت ذلیل بشی پسر. اصلا تو حرف که میزنی من خندم میگیره. نمیری الهی. کِی ریشاتو میزنی؟ شبیه گوسفند شدی.

هیچی دیگه همین الان سینی مینیا رو شستم و منتظرم مامان بیاد و اجازه بده برم به خونه زندگیم برسم. از صبح میخواستم خونه رو آب و جارو کنم که مامان منو کشوند پای صوبتای هاجر و اقدس خانم....

دیگه چه خبر؟

( میدونی آق گُلمنگُلیِ عزیز! هروقت تیترت رو میبینم که نوشتی حرف بزنیم، دلم هوسِ سینی مینیای پر از سبزیِ مامانو میکنه. اینجا هاجر و اقدس نداریم؟)

حالا چراغ وب ما روشن بود کسی اومد مگه .. دیگه نوشتن و ننوشتن فرقی نداره انگار ...

نه تازه یه مشت علف خریدم برا چرا:)))

نمیدونم شما اون زمان که ایرانشیر(iranshare.ir) بود ، یادته؟ یه چیزی بود شبیه توئیتر. اصلا انگار از نسخه ابتدایی توئیتر گرفته بودن یه مشت اراجیف بود که از صبح تا شوم برا هم میبافتیم و هاجر و اقدس خانم دهانشون باز میموند وقتی میخوندن

آره توئیتر رو متأسفانه یا خوشبختانه، خیلی زیاد رصد میکنم. مخصوصا این روزا.

تنت سلامت و لبت همیشه خندون.

وقتی چراغ "دو کلمه حرف حساب" روشن میشه ما هم یاد گُل‌آقا میفتیم و لبخندکی رو لبمون میشینه. خدا عزتت بده 

کتابی که قرار بود بنویسم، کتابی که قرار بود ویراستاری کنم، گزارشی که قرار بود تحویل بدم... و خیلی از کارهای دیگه ای که قرار بود انجام بدم فعلا بلاتکلیف موندن.

چون به خودم قول دادم بیست و نُه سالگیم رو پر از نشاط کنم اما روزگار هر روزش رو برامون سورپرایز غم انگیز جدیدی داره.

😂هر ترم بدتر از ترم قبل.البته به نسبت زوج بهتره ولی فقط به نسبت

من تو پیجم کم کار بودم تو اینستام به سختی به سختی سکوت اختیار کردم سه روز بعد از شروع سکوتم به حد انفجار رسیدم و نوشتم و تهدید شدم. از جانب چند نفری از دوستان و اشنایان تهدید شدم. حتی یه دوستی برام نوشت بهتره برگردی به روزه ی سکوتت و در واقع تاکید کرد بهتره خفه شی و خفه شدم. بهمین راحتی زبان در حلقوق چنبره زده و در دوران خفگی به سر میبرم. دیگه هیچ خبری انقدر دردم نمیاره ..... 

میدونی چیه اقا گل؟ وقتی خونواده ی داییم تو جمع خونوادگی در کنار چند تایی از اقوام خیلی نزدیک حرفایی زدن و دو روز بعد تک به تک رو برای بازجویی بردن و هنوز نمیدونن کدوم یکی از افراد خودی اونارو و حرفاشون رو لو داده چطور میشه به دیگری حتی برای درد دل اعتماد کرد. پس مجبوریم خشممون رو قورت بدیم . خودم رو میگم. فعلا فوران آتشفشان در حالت مسدود بودن خفه شده نمیدونم کی و تو چه شرایطی دهانه باز شه و همه ش بزنه بیرون. اومدم وبلاگم رو باز کردم پست کرد به کمرت رو خوندم و بعد پیج بانوچه که اونجا سکوت اختیار کردم و باز پیج تو و این پست . وقتی اقا گل میگه بیا از روزمرگیهات بگو یعنی خیلی حرف .حال باز کردن هیچ وبلاگ دیگه ای رو ندارم. 

اشتباهات تایپیم هم نادیده بگیر برادر . با گوشی که تایپ میکنم هیچ توجهی به حروف ندارم 

ببخشید من اون روزها درگیر امتحانات بودم یادم رفت بیام بل‌بل پیازی رو بگم :)

پیازچه(یا حتی خود پیاز) رو خرد میکنن و تفت میدن و بهش ادویه میزنن، بعد یه خمیر رو دایره‌ای پهن میکنن و نصفش رو از این پیازچه میریزن و اون نصفه‌ی دیگه‌ی خمیر رو روش برمیگردونن و روی تابه (بدون روغن) سرخش میکنن،( البته میشه روی یه نون کلا پیازچه ریخت و یه نون دیگه رو روش گذاشت، که یه دایره‌ی کامل بشه).

به شدت خوشمره است؛ مامانم همیشه زمستون‌ها درست میکنه و حسابی می‌چسبه :)