دو کلمه حرف حساب

جالب اینجاست که نظر دادن درباره نظر دادن بقیه خودشم یه نظره. 

سلام.

از اون دست از وبلاگ هایی هست که میشه روش وقت گذاشت وخوندش.

همین جارو میگم.

جالب بود

احسنت 

اینکه ویار گفتن پیدا کرده‌ایم

با معرفت ها ذکر مأخذ می کنند :)

این یاد یک وبلاگ منو انداخت 

اونقدر که گفتم این جمله را از روی اسم اون بلاگ نوشتید :)

شاید باورتون نشه ولی دیشب یاد سعدی افتاده بودم 

خیلی دلم خواست کتابی ازش می داشتم 

اما کدوم کتابشو؟ نمی دونم 

چون نخوندم

سلام و درود آقاگل عزیز 🌹

خیلی خوب بود این دوکلمه حرف حساب 🤍 مخصوصن یادآوردی حکایت سعدی جان

دستِ گُلت درد نکنه و در پناه خدای مهربون باشی

سلام واقعا چرا در مورد چیزایی که سر رشته نداریم صحبت و بحث کنیم.

چرا وقتی یه سوال تو تخصص کسی نیست از اون شخص پرسیده بشه؟

اصلا درست نیست.

آره چشمم به غزلیاتش خورده و اتفاقا خیلی بیشتر از غزل های حافظ خوشم اومد ازشون ! خخخخ شایدم چون غزلهای حافظ رو بیست سال پیش خوندم 

دلم میخواد داشته باشمش باز می ترسم نخونم 

نمی دونم کلیات سعدی هر سه کتابش میشه؟ 

تا حالا هیچ کتاب شعری رو این شکلی که گفتی نخوندم.

با معرفت ها ذکر مأخذ می کنند :)

اینو نفهمیدم 

من یه عیبی دارم می بینی خیلی دلم یه چیزیو می خواد ولی به دستش که می آرم ممکنه نخونمش 

:/

موش و گربه شیخ بهایی رو چند ساله خریدم و نخوندم :/

شاید پارسال شاید هم پیارسال بود که سه جلد بوستان و گلستان و اون یکی دیگرش حداقل صد تومن بود 

یبارم از کتابخونه گرفتم و زیاد نخوندم 

همونجا بود که غزل هاشو دیدم 

من مخالفم  D: 

همه ی آدما آزادن نظرشونو بیان کنند. ولی لازم نیست همه ی نظرات پذیرفته بشن. چرا باید کسی خودش رو از حقش محروم کنه؟ 

و اینکه فقط متخصص ها نظر بدن مشروط به اینه که ما مرز متخصص و غیرمتخصص برامون روشن باشه. در مورد فوتبال و کرونا شاید این مرز مشخص باشه ولی همیشه هم اینطور نیست. علاوه بر اون، مسائلی مثل کرونا، دغدغه های جمعی تمام مردمند و ما امروزه بستری از متخصصان رسانه ای براش نداریم. پس سراغ سلبریتی ها میریم تا پیام رو به دل مردم برسونن. البته این خبرنگار توی کنفرانس خبری اشتباه کرده که همچین سوالی پرسیده، ولی اگه این آقا توی پیج شخیصیش یا توی یه پیام تبلیغاتی که خود دولت تهیه کرده بیاد و به مردم بگه لطفاً توی خونه بمونید و درواقع نه نظر شخصیش بلکه همون نظر متخصصانه رو انتقال بده، چه اشکالی داره؟  

من خیلیم با این کم و گزیده گوی چون در موافق نیستم. شاید لازمه کمی هم در فضایل اخلاقی پیشینیان و ضرب المثلهای معروفمون بازبینی انجام بشه. به عنوان نمونه میتونم داستان های گلستانو بپذیرم ولی به عنوان تاییدیه نه. 

امان از ۲ 

امان از ۲...

میشه بنظرتون تموم شه روزی؟ میشه بلاگر ها و خودخدا پندارها و باقی افراد بیان بگن دیس ایز د اند. دیگه نظر ندیم. بیاین نظر ندیم!

البته واقعا برای من مهم نیست. فقط از یک نظر اینکه  گاهی اوقات تو ذهنم قضاوتشون میکنم و بعد خودم از کارم ناراحت میشم میگم🙄😁🙃

موافقم 👌👌 واقعاً ما مسئولیت حرفامون رو رو دوشمون حس نمیکنیم

پ.ن : منم همینطور :)  

امیدوارم ک مقاله های بدرد بخور توش پیدا کرده باشی 

بزار درمورد پست و نظر غمی عزیز هم ک مربوط ب کامنت بر کامنت میشه خاطره ای بگم 

یادمه اوایل دهه ی هشتاد ک وبلاگ ـ گزیر ـ حمیدرضا* رو میخوندم پستی با همین موضوع نوشته بود و یک جوانی مثل خانوم حسنا کامنتی گذاشته بود و من برای تغییر عقیده ایشون بی اغراق بیش از سی تا کامنت نوشتم و هزار و یک دلیل آوردم و آخرش از رو رفتم چون مرغ ایشون یک پا بیشتر نداشت 

بهمین خاطر از متقاعد کردن ایشون صرف نظر میکنم و میرم باغچه ی سیزیکاریم رو زیر و رو کنم تا هوا خوبه ک یک کار مفید انجام داده باشم !

شاد و سلامت باشی

* حمیدرضا محمدی موسس و طراح سایت گنج ادب ک ده سال میشه ب نام گنجور در دنیای سایبری معرف ایرانی ها ست

من با بخش زیادی از حرف شما مخالفم!

هرکس یه شخصیت حقیقی داره یه شخصیت حقوقی. مثلا ممکنه یه نفر شخصیت حقوقیش مکانیک باشه. خب این فرد اگه بیاد با استفاده از شخصیت حقوقیش نظری رو بده که در حوزه تخصصش نیست این غلط و اشتباهه. ولی اگه همین فرد به عنوان یه شخصیت معمولی نظرش رو بگه غلط نیست به نظر من!

اصلا پایه‌های دموکراسی بر همین اساس بنا شدن. اینکه همه بیان نظر بدن. مگه همه مردم اقتصاددان یا سیاست‌مدار هستن؟ نه ولی میان رای میدن و رئیس جمهور یا نخست وزیر انتخاب میکنن. نظر دادن تا وقتی که خودمون رو متخصص نشون ندیم ایرادی نداره و اگر هم باعث تشویش اذهان بشه؛ ایراد به شنونده وارد هست نه گوینده!

همون جمله ای که داشتم تو ذهنم تحلیل میکردم بنویسم رو غمی نوشته. :)

ولی من خودم در این مورد هم حتی نظری دارم. بنظرم با این طرز نگاه و فکر دنیا شبیه دنیای ربات ها میشه. حرف زدن ذاتا بد نیست، اشتباه حرف زدنه که مشکل سازه. شرایط فعلی که جهان گرفتارش شده مسئولیتش کلا هم برعهده متخصصان نیست. میدونی آقاگل منو شما و بقیه هم اندازه شعور و درک خودمون میتونیم اظهار نظر کنیم، لزوما هم قرار نیست از جنبه های تخصصی بهش فکر کنیم و اظهار نظر کنیم. اون آقای مربی هم میتونست اندازه تاثیری که رو زندگیش و جامعه اش داشته حرف بزنه. واقعیت همون اندازه که حرفشون درمورد تخصص جالبه، حرف نزدنشون هم جذاب نیست.:)

از این که این نظر قراره طولانی باشه از همین الان عذر می خوام


اینکه داریم درباره این مسئله بحث می کنیم و نظرات متفاوته طبیعتا نشون دهنده اینه که یک مشکلی وجود داره. من فکر می کنم مشکل این نیست که ما درباره مسائلی اظهار نظر می کنیم که سر رشته ای درباره اون ها نداریم( البته جمله شما یک "هیچ" هم داشت که اون رو بکار نمی برم، چون در زمانی که ما قرار داریم به دلایلی که در ادامه هم می گم، مسئله عمومی ای وجود نداره که عامه مردم "هیچ" سر رشته ای ازش نداشته باشن). بلکه مشکل اینه که هنوز ساختار و روشی مشخصی برای اظهار نظر کردنمون جا نیافتاده.

اگر چند صد سال پیش در حال زندگی بودیم، ممکن بود با برگشتن تجاری که از منطقه دیگه ای بعد از چندین ماه برگشتن یک سری موضوعات جدید توی شهر یا روستا مطرح می شد، بعضی هاشون جدید بودن و بعضی ها ادامه ی موضوعات گذشته، به هر حال چون مردم به منبع این موضوعات دسترسی نداشتن، ممکنه از معلومات قبلی یا تخیلات فعلیشون اطلاعات جدیدی به اون موضوع اضافه کنن و همون یک کلاغ چهل کلاغ. شنونده جدید هم مجددا از همون مردمه، به منبع دسترسی نداره، به متخصص هم دسترسی نداره، دنبال موضوعی برای گفتوگو با بقیه هم می گرده، و قص علی هذا(اولین باره این عبارت رو بکار می برم \:)

فکر می کنم به تکنولوژی و بخصوص تکنولوژی های ارتباطی مثل اینترنت نباید صرفا به دید یک ابزاری نگاه کنیم که خب اومدن و زندگی کردن رو راحت تر کردن. این ارتباطی که بین مردم شکل می گیره و گرفته، نحوه زندگی کردن انسان ها رو خیلی خیلی بیشتر از اونچه تا الان تغییر کرده دچار تحول می کنه. میشه درباره این که اگر بین میلیارد ها تک ذره های یک سیستم، ارتباط برقرار بشه منجر به چه تغییر بزرگی در کل سیستم می شه از نظر فیزیک، کلی صحبت و بحث کرد( من البته متخصص این بحث نیستم و فقط یک ترم میهمان درس سیستم های پیچیده بودم،‌ ولی فکر می کنم اگر به شکل و ساختار صحیحی درباره اونچه یاد گرفتم اینجا اظهار نظر کنم نه تنها اشتباه نیست بلکه کار درستیه و ممکنه کسی رو ترغیب کنه و پیگیری بشه و قص علی هذا(این دوبار)).

امروز به راحتی چند تا کلیک می شه منبع اکثر موضوعاتی که توی جامعه مطرح می شه رو پیگیری کرد، شخص کسانی که توی اون موضوع متخصص هستن رو پیدا کرد و باهاشون ارتباط برقرار کرد( البته یکم ایده آل گفتم ولی داریم به این سمت می ریم). همین ارتباط آسون تر با افراد متخصص باعث نشر دانش اونها می شه و خودش باعث می شه افراد متخصص بیشتری داشته باشیم. و این زنجیره رو ادامه بدیم تا ما مردم و خصوصا راننده تاکسی ها، سرعت انتقال اطلاعات توی این زنجیره اونقدری زیاد شده که در آینده خیلی نزدیک باعث اون تغییرات بزرگی که گفتم بشه.

اینو بگم که ما انقدر خدایی نکرده متعصب نیستیم که اگر زندگی بهمون نشون بده نتیجه بعضی داستان های گلستان یا هر کتاب دیگه ای اشتباه بوده،‌ بر اشتباهمون پافشاری کنیم،‌ ولی تا الان که همچین چیزی نیست. و اتفاقا این داستان خاموش بودن در نزد بزرگان(البته بزرگ صرفا منظورم از نظر دانش و حکمته نه سن) کاملا صحیحه و با اظهار نظر کردن مثلا آقای کلوپ درباره کرونا تعارضی نداره. اگر متخصصی نزدیک ایشون بود میتونست بگه از اون بپرسن(البته منظورم از نزدیکی، این نیست که به صورت فیزیکی کنارشون باشه، یعنی حتی اگر ویدیو کال با یک متخصص در همون لحظه بود یا هر فرض دیگه ای). اما حالا که اینطور نبود، ایشون میتونست توصیه در خانه ماندن کنه و حتی بعضی روش های ورزش در خانه که در حوزه تخصصی خودشه هم اضافه کنه. چرا این اظهار نظر درسته؟ چون چیزی که می گه دقیقا حرفیه که منبع و متخصص این موضوع بیان می کنه. این حرف که تکراریه و همه می گن؟ اتفاقا همین خوبه که همه نظر متخصص رو می گن :D . شاید نظر متخصص عوض شده؟ اگر تغییری کرده بود آقای کلوپ خبر دار می شد چون بلطف تکنولوژی نیازی نبود چند ماه منتظر تاجرها بمونه تا اطلاعاتش بروز بشه. اون ساختاری که گفتم رو البته من مشخص نمی کنم، اما فکر می کنم اضافه کردن اطلاعات تخصصی ورزشی آقای کلوپ به اظهار نظرش درباره کرونا باعث نقض اون ساختار نشه.
اگر اینطور باشه چطور اطلاعات صحیح از غلط رو تشخیص بدیم؟ چطور بدونیم به چه شکلی اظهار نظر کنیم که مفید واقع بشه؟ هنوز کاملا مشخص نشده و داریم روش کار می کنیم، همین برنامه های سواد رسانه ای، بهینه شدن موتور های جستوجو و .. .

به ما گفتن پاراگراف اول و آخر یک متن معمولا خلاصه ای از حرف اصلی هستن که نویسنده می خواد بیان کنه. پس اینجا باید بگم که فکر می کنم این اظهار نظر کردن ها یک مشکل نیست، بلکه رفتار طبیعی انسان هاست که قبلا بی کیفیت و غیر دقیق بوده و به لطف تکنولوژی ارتباطی و بالا رفتن آگاهی مردم، هر روز صحیح تر می شه
 

منظورم ما بلاگر ها نبودیم:)

این سلبریتی های اینستا که من هنوز نفهمیدم چرا به خودشون میگن بلاگر🤔

مثالی که شما زیاد باز بر میگرده به شخصیت حقوقی فرد. اون فرد به عنوان یک «معلم» در انجمن اولیا مربیان حضور پیدا میکنه و به عنوان معلم دانش آموز رو نهی میکنه در حالی که اگر از اختیارات و امتیازات معلمیش استفاده نکنه، مشکلی پیش نمیاد. درباره بحث قبول مسئولیت من با شما موافقم اما این به معنی اظهار نظر نکردن نیست! شنونده موظفه وقتی یه لیسانس ادبیات درباره پزشکی نظر میده ازش مدرک و دلیل بخواد. صد البته فردی که حرف غلطی رو میزنه مقصره ولی نه به این علت که خارج از تخصصش بوده به این علت که خلاف واقع حرف زده! نکته دیگه اینکه اونهایی که میان میگن الکل خوبه نمیان بگن من فوق لیسانس برق هستم و میگم الکل خوبه، خودشون رو متخصص اون رشته جلوه میدن و اکثرا حتی اون رود به منابع موثق (مثلا پروفسور سمیعی) میچسبونن اینکه مردم حرف اینا رو باور میکنن به این دلیل نیست که اونا خارج از تخصصشون حرف میزنن به این دلیله که مردم رو به گونه ای فریب میدن که فکر کنن گوینده متخصصه

انتشار ویروس کرونا هم باعث شد بفهمیم چقدر دور و اطراف مان پزشک های متخصص و دکترهای گیاهی و علفی و عطار داریم . قربون خدا برم این وسایل ارتباطی هم همه جور امکانات داره و متخصصین رو با صدا و تصویر همه رقم پشتیبانی می کنه نظرات مهمل و سطحی یک عده نادان رو انتشار بدهند. 

خیلی خوب بود عاقا گلی <3

فکر کنم نظرات مخالف بخاطر نگرفتن یا اشتباهی گرفتن فحوای کلام این پست باشه. قضیه اینه که باید بفهمیم و همه دنیا باید بفهمه! که وقتی یه موضوع «تخصصی» مطرح میشه، بهترین و درست ترین نظر رو «متخصص» اون موضوع می‌تونه بیان کنه. و اگه هر کی از راه رسید چیزی بگه و بره سنگ رو سنگ بند نمیشه.‌ اصلا دخلی به دموکراسی و آزادی بیان و اندیشه نداره این ماجرا. 

برام جالبه که بعضیا فحوای کلام این پست رو اصلا نفهمیدن. 

منظورت اصلا این نبود که آزادی بیان رو زیر سوال ببری، همه می‌تونن راجع به همه چیز حرف بزنن. حرف زدن در قالب احساسات و عواطف و نظریات شخصی منعی نداره. کار وقتی خراب می‌شه که به جای پرداختن به احساسات خودمون شروع می‌کنیم به نظریه پردازی، حکم صادر کردن و... 

آره ! برم دیجی کالا ببینم قیمت روغن بنفشه چنده :))

بله من خودم هم الان دو بار کامنت قبلیم رو خوندم تا یادم اومد دیروز چی میخواستم بگم،،

چیزی که من از ظاهر پست شما برداشت کردم این بود که اگر کسی موقعیت اجتماعی داره که حرفش رو تعداد زیادی از مردم پیگیری می کنن، نباید درباره مسائلی که در تخصصش نیست در مقابل اون مردم صحبتی کنه.

مثال صادق هدایت که در کامنت ها گفتید، بنظرم اگر اون معلم بخواد مسئله رو در جمع اولیا مطرح کنه، یا در حد بیان این جمله که "صادق هدایت آدم بدی است" بسنده می کنه یا بیشتر درباره اش صحبت می کنه و دلیل و مدرک میاره. خب میزان اعتماد اولیا به این حرف معلم به مقداریه که با دلیل و مدرک مطرح میشه، یک جمله ی " صادق هدایت آدم بدی است" که باعث نمیشه صد نفر نسبت به ادبیات و هدایت دید منفی پیدا کنن.

بنظرم این که میگیم اگر کسی درباره موضوعی اظهار نظری کنه در قبال اون مسئولیتی داره، بازی با کلماته و یک عده به نفع خودشون از این عبارت سوء استفاده می کنن. یک متخصص بعد از سنجیدنِ مشاهدات و تجربیات زیاد، نظرش رو درباره یک موضوع بیان میکنه. یک انسان عامه(عامه نسبت به موضوع تخصصی ای که قراره درباره اش اظهار نظر کنه) بعد از سنجیدنِ مشاهدات و تجربیات کم، نظرش رو درباره یک موضوع بیان میکنه. چیزی غیر از اینه؟

حالا اگر یک فردی بر اساس این تجربه ها نظرش رو اعلام کنه و اشتباه باشه، نهایت کاری که طبیعیه که انجام بده اینه که بابتش عذر خواهی می کنه و قول میده در آینده بیشتر دقت کنه.

اینجا یک مسئله مهم تری هم وجود داره، ممکنه این اظهار نظر منجر به ضرر رسیدن به شنونده های اون فرد بشه. اون بازی با کلمه ای که می گم اینجاست، که وقتی می گیم مسئولیت، علاوه بر معنایی که در پاراگراف قبل گفتم، اینطور هم برداشت می شه که عامل ضرری که شنونده دچارش شده اون گوینده است و باید اون ضرر رو جبران کنه. مثلا جریمه بده، زندان بره، یه چیز این شکلی، نه از نوع عذرخواهی و غیره.

اینجا دوتا فرض وجود داره،

یا گوینده متخصص بوده و اشتباه کرده،

یا گوینده عامی بوده و اشتباه کرده، اشتباه منتقل کرده یا هرچی،

اگر فرض اول باشه، به نظر شما متخصصی که با توجه به کلی مطالعه، یک جایی دچار اشتباه شده باید زندان بره؟

اگر فرض دوم باشه، اون سوء استفاده ای که گفتم اینجاست. شنونده ها بخاطر نا آگاهیشون به اون حرف اعتماد کردن، به نظر شما عامل نا آگاهی مردم اون فرد عامیه؟ برای مثال،‌ این روز ها مرتب خبر می رسه که یک ویروس جدید خطرناک تر از کرونا پیدا شده که چنینه و چنانه. شما باور می کنید؟ چند تا از خواننده های این وبلاگ باور می کنن؟ ولی مادر من باور می کنه. اتفاقا پیامش رو برای بقیه فامیل هم فروارد می کنه. مسئولیت این خبر با کیه؟ کسی که برای مادر من فرستاده؟ یا ایشون که برای بقیه فروارد کرده؟

من می گم اونی که باید جریمه بشه و زندان بره کسیه که مانع بالا رفتن آگاهی مردم میشه، و اتفاقا این جمله "کسی که حرفی میزنه باید مسئولیتش رو قبول کنه" هم بیشتر خود اونها بکار می برن.

بله یکی از انگیزه هایی که برای اظهار نظر کردن هست، نیاز به جلب توجه و مهم بودن نظرمون برای دیگرانه. فرضا که این هم کلا جلوش گرفته بشه،

انگیزه دیگه ای که هست پوله. چرا من می تونم از پخش شایعه پول در بیارم؟ چون مردم گوش می دن. جلوی پول در آوردن رو میشه گرفت؟ هزار تا راه رو ببندیم هیچ فایده ای نداره و بازم به قوت خودش باقیه. اما اگر مردم گوش ندن چطور؟

به نظر من مسئولیت عذرخواهی کردن در صورت اشتباه بودن یک اظهار نظر بر عهده گوینده است، مسئولیت تنبیه شدن بر عهده کسانیه که وظیفه بالا بردن سطح آگاهی مردم رو درست انجام ندادن، از آموزش و پرورش گرفته تا هر جا

آقا حتی رئیس جمهورها هم مشاور دارن، چون خودش نه می تونه نه میشه که همه چیز رو بخواد بدونه:))

کاش من صدتا مشاور داشتم متخصص در همه چی، بعد هر وقت سوال داشتم زنگ میزدم می گفتم این رو برا من توضیح بده، هنگ کردم:دی

والا چه کاریه اصلا آدم اینقدر خودش رو به زحمت بندازه

ای بابا یعنی قضیه "هر ایرانی، یک متخصص در همه امور" منتفیه؟!

البته فکر کنم جهانیه و به ایران محدود نمی‌شه.

البته این نباید باعث بشه در مواردی که ضروری هست تخصص کسب کنیم هم جاخالی بدیم.

البته به نظر من دلیل ادامه پیدا کردن گفتوگومون همون بخش اول هستش ^_^

بیان خاطره و احساسات و اینها که شما درست میگید. من صرفا درباره همین نظرات کارشناسانه صحبت می کنم،

شما دورش خط قرمز کشیدید، چرا؟ چون آگاهی دارید که این کار خطاست. من راه‌کار علمی برای مبارزه با کرونا ارائه می دم و توی وبلاگ یا سایت خبری یا کانالم منتشر می کنم. یا از عامه مردم هستم و از روی نا آگاهیم این کار رو انحام میدم،‌ یا می خوام از این خبر سوء استفاده کنم. در حالت اول که به نظر من واظحه راه حل چیه. در حالت دوم دلیل اینکه من می تونم از اون خبر سوء‌ استفاده کنم چیه؟‌ چون می دونم بعضی از شنونده ها حرفم رو باور می کنن. برای این حالت راهکار چیه؟

بله کنفرانس ها و همایش ها بگیریم و هزینه مالی و زمانی کنیم و قوانینی بنویسیم و بعد دنبال پلیس دنبال گوینده بگرده و ادامه داستان. البته یک پله اونور تر هم بعضی ها میان و می گن عواملی که باعث شده فلانی جرم کنه رو برطرف کنیم، مثلا براشون کار مفید تعریف کنیم تا اگر انگیزه شون مالی بوده از این راه بر طرف بشه.

اما آیا از اول، عامل مشکلات این بود؟ همونطور که گفتید همیشه یک عده سودجو پیدا میشن. و در فضای امروز دنیا همونطور که خودتون هم اشاره کردید، راهکاری برای قبولوندن مسئولیت خبری که یک نفر نشر می ده وجود نداره. من می گم الان که خیلی سعی کردیم راهکار مجازات گوینده شایعه رو پیدا کنیم و نشد، کلا از اول مسئله رو نگاه کنیم و از دید دیگه هم بهش نگاه کنیم.

البته که دید دیگه ای که می گم اصلا جدید نیست. قرآن کریم میگه خدا حال قومی رو عوض نمیکنه مگر خودشون بخوان. و فکر نکنم منظورش این باشه یک عده شون کسب علم کنن و بشن ناپلئون و اسنوبال و بقیه هم دنبالشون برن. حرقش اینه که همه مردم آگاهیشون زیاد شه. اینکه میگید در ایده‌آل‌ ترین سیستم آموزشی هم یک عده هستن که شایعات رو باور می کنن، اگر این عده خیلی خیلی کم هستن، که در مقیاس بزرگ اصلا به حساب نمیاد و لازم نیست زیاد نگرانش باشیم. اما اگر منظورتون مثلا بیش از چند هزار نفره،‌ پس این سیستم اصلا ایده‌آل نیست.

با تکنولوژی ارتباطی به این پیشرفتگی که امروز توی دنیا هست، این افزایش آگاهی مردم روز به روز بیشتر می شه، نه به صورت سازمانی و از طرف سیستم معیوب دنیا، بلکه به صورت طبیعی و اتفاقی

بله لزومی نداره کل جامعه همه چیزدان باشن، اما ضروریه که همه مردم به حداقل سطحی از آگاهی برسن که خبر مفید بودن الکل برای کرونا منجر به این همه فوت نشه

ممنون از وقتی که گذاشتید.