دو کلمه حرف حساب

حالم از ۲۳ سال قبل زندکیم خیلی بهتر و عالی تر و باحال تر و کلی خوبی تر هست، همشم مدیون

آموزش دیدن هستم از آقایان بهزادی و بهرام پور

نه اصلا چاق نیست

شما حوصله ی زندگی دارین؟

خیلی چاق نیست، خیلی لاغر هم نیست، در حال حاضر فرم معمولی‌ای داره دماغم!

خواستم کمی غُر بزنم امّا...

بهرحال التماس دعا!

دماغ ما که کلا در مقیاس بالا آفریده شده، چاق بودنش توفیق اجباری‌ه.

ولی به طور کلی، به یه سری چیز میز در مورد فرهنگ و موسیقی اقوام مختلف رو هاردم برخوردم و دارم توش خر غلت می‌زنم :)) دلم می‌خواد هرگز تموم نشه :(( 

والا ما فقط خودمون چاق شدیم... روزا هم همینجوری خسته کننده میگذره...

تو فکر امتحانام 

حاله دلمم مثل همیشه خوب نیست اما من پشت خنده هام قایمش میکنم 

میگم میخندمچرت و پرت میگم

و بازم غر میزنم چرا ما باید امتحان بدیم🥺

و بازم زندگی ادامه داره 

خدا رو شکر هفته ای که گذشت خیلی بهتر از هفته های قبل بود و ان شا الله هفته های بعد هم بهتر تر خواهند بود :))
 

آره خدا رو شکر اوضاع رو به راهه...

فقط درک نمیکنم یسری تصمیمات مسئولان رو که مثلا از کلاس ما که همه جز من مال شهری غیر تهرانن میخوان امتحان حضوری بگیرن و اصلا انگار کرونایی نیست...یا میگن باید از اول تیر بیاید دانشگاه😑

البته اینا حال منو بد نمیکنه کلا و همیشه نکته ای پیدا میکنم برای اینکه حالم خوب بمونه...

شما چطورین؟

اتفاقا همین دیشب از حال و احوال تو وبلاگم نوشتم

برو همون رو بخون😁(مثلا نفهمیدی دارم زور زورکی میگم بیا وبلاگم) 😂

سلام :)

این دو سه ماه همش استراحت کردم ، پس الان که به فصل امتحانات نزدیک شدیم انگار یک تشت آب یخ ریختن رو سرم ، پس دماغم ‌هم منجمد شده اگه بهش دست بزنم می‌شکنه ، دیگر کار از چاغی و لاغری گذشته :))

ولی بازم خدا رو شکر :) وقت برای جبران و توان برای تلاش دارم ! :) 

داریم کم کم فوتبال به خون‌مان تزریق میکنیم تا به ورژن گذشته خود بعد از جدایی سخت برگردیم 

راستش آره 

از ته دل بود :) 

حس میکنم پروژه نحوه ادامه زندگیم به پروژه نحوه انتظار مرگ تبدیل شده. این روزا همه چیز مزخرف خسته کننده شده.

قبلا تو وبلاگم نوشتم که روزهام سخت میگذره بخاطر حواشی کارم، نمیدونم تا کی ادامه داره و این سخت ترش میکنه.

اما در کل دارم با تمام توان تلاش میکنم و ادامه میدیم، توکل بر خدا :)

روزگار شما چگونه میگذرد؟

خودمون که چاق شدیم و دماغمون نه. همچنان از کنکور فقط فکر و ذکر استرسش داریم 

پُر استرس. خوبی هم داره شکرخدا و حتی روزنه های امیدی که سعی میکنم تبدیل به پنجره یا در یه همچین چیزی بکنمش. :)

البته اینکه من تحت هر شرایطی سعی میکنم به خودمون بقبولونم که نباید حالم بد شه هم تو این حسهام تاثیر کمی نداره.

چیکار میکنم؟زندگی :)

داره خوب میگذره و متفاوت...تقریبا بعد دو ماه از شروع سال جدید پیشرفت‌های خوبی داشتم.دانشگاهم که نمیرم و همش خونه‌ام چی ازین بهتر :))

تازگیا لاغر شده.