چه بد شد که واژه ها که رسایی کافیی هم ندارند اینطور برای ما تعیین تکلیف می کنند و سرنوشت می سازند!

خط می دهند، میکوبند و هموار میکنند.

 واژه ها چون یک بیماری مزمن، زندگی انسان را ظالمانه مورد تهاجم قرار داده اند!

 یادش بخیر آن روزگارانی که زبان به راستی وسیله ارتباط بود. اینک زبان وسیله تظاهر به ارتباط است نه چیزی بیشتر...

ای کاش در سکوت حل مشکل می کردیم، همانگونه که در سکوت اشک میریزیم...

" تکثیر تأسف برانگیز پدربزرگ "

" نادر ابراهیمی "



فایل خلاصه ای از جملات منتخب کتاب:

دریافت