هنوز غصه خود را به خنده پنهان کن

بخند! گرچه تو با خنده هم غم انگیزی

"فاضل نظری"


این تصویر بالغ بر دو ماه هست که جلوی چشم های این بنده نگارنده است. تصویر صفحه دسکتاپ لبتاب جان و گوشی همراهم تا مدت ها این تصویر بود.

تا همین دیروز که به دلایلی حذف شد!....

لبخندش از لبخند مونالیزا هم سحر آمیزتر است!

 وقت هایی که شادم گویی لبخند میزند وقت هایی که غمگینم انگار غمی در چشم هایش موج میخورد!

وقت هایی که هیجان دارم این عکس برایم پر احساس هیجان و پر از رنگ است.

و وقت هایی که بی حوصله ام یک بی حوصلگی خاصی در چهره اش میبینم!

 در همه احوالات ذکر شده در بالا برای این تصویر شعر نوشته ام و پیش خودم زمزمه شان کرده ام.


یک چالش شعری دیگر:

خواهش میکنم لحظه ای بر این تصویر خیره شوید و اولین جمله یا بیت شعری که به نظرتان می آید را بنویسید:

سپاس از لطفتان.