عجب از ما بالگرها که اگر روزی حرفی برای گفتن نداشته باشیم آن روزمان شب نمی شود!


اگر بخواهیم تجربه ای را به کسانی انتقال دهیم وبلاگ

اگر روزی دلمان گرفت و تصمیم گرفتیم یک بلایی سر خودمان بیاوریم اولین سوژه همین وبلاگ بنده خدا!

اگر خواستیم ذق و دلیمان را سر کسی در بیاوریم و دستمان کوتاه بود باز این وبلاگ!

اگر خوشحال هم بودیم و خواستیم خوشحالیمان را با کسی قسمت کنیم، وبلاگ

به قول شاعر گفتنی:


جواب هر چه سوال نگفته نام شماست...
مدرسان شریفی مگر؟...عزیز دلم؟
:|


خلاصه که

 عجب از ما بلاگرها!

شاید باورتان نشود ولی بهمن تمام شد!

و شاید باورتان نشود ولی من یک اسفند ماهی ام طبق آخری اسناد!