مادربزرگم همیشه می‌گفت بعضی‌ها را نمی‌توانی دوست نداشته باشی و بعضی‌ها را هم نمی‌توانی دوست داشته باشی!
می‌گفت چه غم‌انگیز است حال او که مجبور است دوست داشته باشد و بدتر از او، کسی که مجبور است دوست نداشته باشد...
مجبور باشد دوست نداشتنش را عیان کند...
مجبور باشد دوست نداشتنش را علنی کند!
به رغم اینکه دوستش می‌دارد و نباید.
یک- پرسولیس پر طرفدارترین تیم ایران
نکته اول آمار جالب هواداران تیم های باشگاهی کشور بود. جایی که مطابق معمول همیشه دو تیم تهرانی پایتخت عنوان پرطرفدارتین تیم ها را تصاحب کردند. و پرسپولیس نیز بعنوان پرطرفدارتین تیم باشگاهی شناخته شد. و نکته بارز این خبر! اینکه بازیکنان این دو تیم باید بدانند حکم سرباز را در تیم دارند! و در برابر طرفداران مسئول اند. باید بدانند آن ها متعلق به باشگاه هستند و نه باشگاه متعلق به آن ها! باید بدانند اگر ارزش احترامی به دست آورده اند فقط و فقط به خاطر تک تک این تماشاگران بوده است. باید بداند اگر روزی به باشگاهشان پشت کردند همه آن ارزش و احترام گذشته شان را از دست می دهند. چه آقای ایکس و ایگرگ باشند(که با دیدن رنگ پول رنگ خودشان هم تغییر می کند) و چه آقای آقای گل! (اضافه کنم اسم بنده آقاگل هست نه آقای گل یا آقا گل یا حتی آقای آقاگل- توضیح از بنده نگارنده بی ربط نویس!)
دو- تکرار رکورد ضربات پنالتی در رقابت های یورو
آمار پنالتی های زده شده در بازی آلمان-ایتالیا هم بسیار جالب توجه بود. زدن 9 پنالتی توسط هر دو تیم و در نهایت برد آلمان ها. بردی که الحق شایسته اش بودند.
فوتبال در قاره سبز علاوه بر یک مستطیل و یک توپ گرد و 22 نفر معنا و مفهوم های دیگری نیز داست. از رقابت مذاهب تا رقابت های دیپلماتیک و سیاسی! مثال بارزش هم صعود ولز به نیمه نهایی بود تیمی کوچک از بریتانیای کبیر در حالی که انگلستان موفق به صعود نشد! و ایضا بازی آلمان لهستان در دور مقدماتی و تداعی جنگ لهستان بی دفاع و ارتش هیتلر نازی!
و اهیمت بازی امشب، که علاوه بر رقابت دو فرهنگ و صنعت فوتبالی متفاوت تداعی کننده جنگ مابین متحدین و متفقین در سال های جنگ جهانی دوم بود. و آلمان ایتالیایی که متحد بودند و فرانسه ای که از متفقین بود!
و البته که این شکست هیچ چیز از ارزش لاجوردی پوشان و مربی قابل احترامش کم نمی کند.
سه - اگر چیزی از حرف های بالا نفهمیدید و از اساس نمی دانید فوتبال چیست؟
باید بگویم فوتبال بازی ساده ای است که در آن 22 نفر 90 دقیقه به دنبال توپ می دوند و در نهایت آلمان برنده می شود!
خدایا
من در عرصه زندگی پنالتی زن خوبی نیستم.
کمکم کن کارم به ضربات پنالتی نکشد.
ممنونم.
ما به راه خویش می‌رفتیم، دشمن‌دوستان
خود نمی‌بردند ما را تا دوراهی‌ها اگر
ما سبکباران خاک بی‌نیازی را چه غم
سرگران گشتند با ما پادشاهی‌ها اگر
لذت فرمانروایی غیر ذلت هیچ نیست
در حساب آیند روزی بی‌گناهی‌ها اگر
"فاضل نظری"
شیخنا سعدی در گلستانش صاحب حکایتی است با این روایت:
"ناخوش آوازی به بانگ بلند قرآن همی خواند.
صاحبدلی بر او بگذشت و گفت: تو را مشاهره چند است؟
گفت: هیچ!
گفت: پس این زحمت خود چندین چرا همی دهی؟
گفت: از بهر خدا می خوانم.
گفت: از بهر خدا مخوان!
حبیبا!
راستش امشب چیزی برای خودم نمیخواستم.
انصاف نیست که من تو رو فقط برای خودم نگه دارم.
من یک نفرم و آن ها خیلی!
و فکر کنم همین بیست و اندی روز که فقط برای خودم راز و نیاز کردم بس است
امشب ببین اول دوستانم چه خواسته هایی دارند.
ممنونم
سقف آسمان بر سر و ستاره‌ها چه پایین، و آسمان عجب نزدیک!
و من هیچ شبی چنان بیدار نبوده‌ام و چنان هشیار به هیچی زیر سقف آن آسمان و آن ابدیت، هر چه شعر که از برداشتم خواندم ـ به زمزمه‌ای برای خویش ـ و هر چه دقیق‌تر که توانستم در خود نگریستم تا سپیده دمید.
و دیدم که تنها «خسی» است و به «میقات» آمده! و نه «کسی» و به «میعادی».
و دیدم که «وقت» ابدیت است، یعنی اقیانوس زمان.
و «میقات» در هر لحظه‌ای، و هر جا و تنها با خویش!
چرا که «میعاد» جای دیدار تست با دیگری! اما «میقات» زمان همان دیدار است و تنها با «خویشتن».
و دانستم که آن زندیق دیگر میهنه‌ای یا بسطامی چه خوش گفت وقتی به آن زائر خانه خدا در دروازه نیشابور گفت که کیسه‌های پول را بگذار و به دور من طواف کن و برگرد.
و دیدم که سفر وسیله دیگری است برای خود را شناختن. این که «خود» را در آزمایشگاه اقلیم‌های مختلف به ابزار واقعه‌ها و برخوردها سنجیدن و حدودش را به دست آوردن که چه تنگ است و چه حقیر است و چه پوچ و هیچ.
خدایا!
آسایش دو گیتی
تفسیر این سه حرف است:
۱- خدا ۲- را ۳- شکر
