بازنشر به بهانه روز تولد این استاد بزرگ:

مستند "بار دیگر مردی که دوست می داشتم" را دیدم. 

نادر ابراهیمی برای من همواره یک الگوی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده است. مردی با دغدغه‌های مشخص، که با جان و دل کار می‌کرد. ابراهیمی برخلاف بسیاری از نویسندگان دوران انقلاب و قبل از آن، شبهه‌روشنفکر و کافه‌نشین نبود. اصول و عقاید خودش را داشت؛ و در همان فضای مکدر قبل و پس از انقلاب حرفش را به هر ترتیب ممکن می‌زد. نادر ابراهیمی به درستی نماد یک انسان دغدغه‌مند بود.


  

 بعنوان یک خواننده علاقه مند به ایشان، همیشه متأسف بوده‌ام که چرا وقتی در جایی نامی از نادر ابراهیمی بر زبان می‌آید اغلب مردم یک راست می‌روند سراغ کتاب "یک عاشقانه آرام"ش. گرچه کتاب خوبی است. ولی به نظرم نباید معرف نادر ابراهیمی باشد. 

فکر می‌کنم کتاب‌هایی مثل "مردی در تبعید ابدی"، "آتش بدون دود" ، "فردا شکل امروز نیست" و "بر جاده‌های آبی سرخ" معرف‌های بهتری برای شناساندن تفکرات نادر ابراهیمی است. 


#پیشنهاد_می‌کنم این مستند را حتماً ببینید.

لینک دانلود (195 مگابایت)