دو کلمه حرف حساب

خیلی هم عالی*_*

سلام :)

خب منم که طبق معمول پایه بازی وبلاگی...

ای نامه که می‌روی به سویش...

شما که خودت ننوشتی نامه را :)

در کل دستمون بازه دیگه..

زمان هم داره؟

سلام.وقتتون بخیر:)

متوجه نشدم چطور میشه شرکت کرد!یعنی باید نامه رو پست کنیم و لینک پست رو بزاریم تو این پست؟

من خودم یک عشق نامه ی قهارم. پریشب یکی برای بوکوفسکی نوشتم. دیشب یکی برای یک شخصیت خیالی نوشتم که هرازگاهی براش مینویسم. عیدها، نوروز، اول مهرها، تولدها، قهر ها همه ی این موقع ها مینویسم.

حتی به خود آینده و گذشته و حالمم مینویسم خیلی:)

نامه نوشتن از جذاب ترین کارهای جهان است:)

من که واقعا نامه نوشتنو دوست دارم

همیشه دوست داشتم الانم باب بود تا نامه بنویسیم!

خب من که وبمو بستم و نمیتونم شرکت کنم :دی

سلام

خوب هستید؟

برعکس اکثریت جامعه این روزهای من به اندازه دکتر و پرستارها شلوغه! گرفتاری شدیم دست رییسمون!

امشب یا فردا مینویسم و لینک رو تقدیم میکنم.

حتما مینویسم:)

البته اگه بتونم

نوشتمش:)

http://confused.blog.ir/1398/12/16/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C

زورو 

داشتم فک می‌کردم به کدوم شخصیت نامه بدم که گفتم خوب انگار بیشتر دلم می‌خواد با شازده‌کوچولو حرف بزنم و جای نویسنده باشم ... که یادم اومد چند وقت پیشا، کمی بیشتر از یکسال پیش با برای شازده‌کوچولو یادداشتی نوشتم و دوباره الان رفتم سراغش برای خودم هم جالب بود این لینکش 

http://fanuss.blog.ir/post/135

ما قبل از این که چالش رو برگذار کنی توی چالش شرکت می‌کنیم ... ما اینیم.

چقدر خوب میشد اگه میشد مثل گذشته دورهمی وبلاگی دوباره زنده بشه ولو به صورت مجازی و یا شبکه اجتماعی و گروه‌هایی در پیامرسان‌ها 

وبلاگ رو دوست دارم ولی بلد نیستم نویسنده وبلاگ باشم... :دی

اگر هم بخوام برگردم باید تمام پستای قبل رو پاک کنم!

سلام و درود آقاگل عزیز

هر چند نامه ی من نیست و با (تفکر)نویسنده اش مشکل دارم ولی یکی از بهترین نامه های جمع آوری شده ام هست

http://nurizad.info/wp-content/uploads/2012/01/Nameye-Dr-Sorosh.pdf

بگردم ی نامه هم از اپیکور دارم ک اونم جالبه ! 

شبت خوش 

سلام

خیلی ایدۀ جذابیه. نمیدونم میتونم و میرسم بنویسم یا نه.

علی الحساب اومدم ازتون تشکر کنم بابت مطرح کردنش:)

خیلی نیاز داشتم به یه همچین چالشی و حتی با خوندن پستتون هم حالم خوب شد. 

سلام. 

من خیلی نامه دوست دارم

هرچند این روزها دلم می خواد برای یه شخصیت واقعی که دوره ازم نامه بنویسم...

ولی این ایده شما هم خیلی خوب بود واقعا

سلام

تمبر نداریم که :|

نامه ایمیلی قبول نیست برای یک دوست نوشته باشیم در موقعیت مکانی دور؟ چت نکرده باشیم، واقعا نامه نوشته باشیم.

نامه بزنی ک چی شه اخرش برگرده بگه

نامه هاشو پاره کردم فکر یه چاره کردم 

هم وقت میخواد هم نت هم دل و حوصله 

و هم متن نامه!

یکی از تفریحات وی نامه نوشتن است:دی

آخرین پست من «یک نامۀ کوتاهِ» مناسبتیه.

امیدوارم بتونه پاسخی هم باشه به‌دعوت آقاگل.

سلام و درود آقاگل عزیزم

تو ک ب من لطف داری عزیز ولی الان توی فازش نیستم زور زدم و نشد :) بقولی خودش باید بیاد ک بتونم ثبتش کنم :( 

لذا این نوشته رو ک بخشی از یک داستان بلند هست رو بیادگاری رو دیوارت مینویسم .

.................................................................................
با تشکر از زحمات آقا مرتضای هندوانه فروش و ناشر محترم
.
..
با صدای سوت رضا از جاش بلند شد و دست کرد جیبش و دسته کلیدش را بیرون آورد و رفت بطرف جلوی پشت بام و کلید را پرت کرد پائین، چند دقیقه بعدش
 رضا قراضه با یک هندوانه تو دستش و یک کتاب زیر بغلش از جلوی درب لونه ی ما رد شد و هن وهن کنان خودش را ب خسرو رسوند و هندوانه را گذاشت روی زمین ، خسرو تا چشمش خورد ب کتاب با لبخند تمسخر آمیزی ب رضا گفت : مرده شورِ قراضه از کی کتاب خون شدی تو ؟ بده ببینم چی میخونی ! 
کتاب را از زیر بغل رضا کشید و بلند بلند روی جلد را خواند « پژوهش های لودویگ ویتگنشتاین» ........
ــ راستش رو بخوای عموخسرو این مرتضا میوه فروشه هم زرنگ شده ی جعبه کتاب گذاشته زیر دخلش و بجای پول خورد میده ب مشتریاش ب منم گفت اینو ببر ورق کن بزار زیر هندوانه ک آبش نچکه روی قالی ، حرفش ک تموم شد با چاقوی دسته استخونی کار زنجانش توی سه سوت هندوانه را ب چهار قسمت مساوی تقسیم کرد .
خسرو هم کتاب را باز کرد و شروع کرد بخواندن «درد چیست ؟ ب یقین آنچه ما رو سردر گم میکند واژه نیست بلکه ماهیت پدیدار است . تحقیق درباب ماهیت پدیدار ، نزدیک نگریستن آنست .»
رضا در حالیکه آب از لب و لوچه اش راه آفتاده بود ی قاچ هندوانه رو همان طوری ک گاز میزد سرش را گرفت بالا و جوری ب خسرو نگاه میکرد ، انگاری بزبان بومیهای آفریقایی فحش خواهر و مادر بهش دادند . با آستینش دور دهانش را ک پاک کرد قاچ دیگه برداشت .
ــ عموخسرو  اینی ک خوندی شعر بود
خسرو ک از سوال رضا نیش اش باز بود روی چارپایه نشست و خم شد و ی قاچ از هندوانه را برداشت و گفت :
ــ نه بنده ی خدا !
رضا سرش رو با تعجب تکانی داد و گفت :
ــ پس چرا ما هیچی ازش حالیمون نشد ؟
ــ خب آق رضا هرچیزی زمینه ای میخواد ، آدم باید مقداری فلسفه بدونه تا حرفای این بابا رو بفهمه تو هندوانه ات رو بخور فقط مواظب باش ک خفه نشی ،
 خسرو هم گاز برزگی ب قاچ هندوانه ک توی دستش بود زد . رضا هم ک انگاری از قحطی فرار کرده نگاهی ب پوست هندوانه هایی ک جلوش تلنبار شده بود کرد و یک چهارم باقی مانده ی هندوانه را هم کشید طرف خودش و شروع بخوردن کرد .
ــ خب راس و حسینی تو کَتِ ما ک نرفت این یارو چی گفته ! شما ک سوات داری ی جور بگو ک ما هم خر فهم بشیم عمو، یدفعه دیگه میگی ؟
خسرو تکه هندوانه ای ک تو دستش بود رو گذاشت دهانش و انگشتهاش رو باشلوارش تمیز کرد و کتاب رو باز کرد و چند ورق زد و گفت :
ــ اگر سرت با کونت الک دولک بازی نکنه و یک کم دقت کنی حالیت میشه ، مثلن من تو الان داریم هندوانه میخوریم
ــ خب !
ــ درحالیکه دونفر هستیم در یک موضوع مشترک شده ایم رضا نگاهی باز ب پوست هندوانه های تلنبار شده ی جلوی خودش انداخت و با شرمندگی گفت :
ــ تا اینجاش رو ک مام بلتیم .
ــ پس گوش بده ک ببینیم این بابا در باره ی یک اتفاق از دو دیدگاه مختلف چی میگه .
ــ « درباره ی زبانی ک بوصف تجربه های درونی من و آنچه من تنها قادر ب فهم آن هستم میپردازد . چگونه واژه هایی را ک بیانگر احساسات من است بکار گیرم ؟ همانطور ک بطور معمول عمل میکنم ؟ پس آیا واژه های من با اظهارات طبیعی احساسات من پیوند دارد ؟ در آن حالت زبان من زبانی «شخصی» نیست . دیگری هم چون من میتواند آن را بفهمد . اما فرض کنیم ک من هیچ بیان طبیعی برای احساس خود نداشته باشم و فقط دارای احساس باشم و حالا فقط نامها را با احساسات قرین میکنم و این نامها را در توصیفات بکار میبرم .»
تابحال ندیده بودم ک هیچ مطلبی آنقدر روی رضا قراضه تاثیر گذاشته باشد . پیش خودم گفتم، بعد از اینهمه سعی و تلاش آخر توانستم یک چیزی در این کله ی پوک او وارد کنم . ب ویتگنشتاین هم دست مریزادی گفتم ک دم مسیحائیش مرده را به رقص آورده بود ، آنهم با سه چهار تا جمله . باز هم کتاب را ورق زدم . مطلبی بود راجع ب « درد » نگاهی ب رضا انداختم و پرسیدم ک میخواهی راجع ب درد هم برایت بخوانم ؟ بنشانه ی رضایت و با لبهای چفت شده سری تکان داد . با طمأنینه شروع ب خواندن کردم .
« چه می شد اگر آدمها هیچ نشانه ی بیرونی از درد ابراز نمیکردند .»
رضا – دمش گرم ، چی میشد ؟
« در آنصورت تعلیم واژه ی « دندان درد » ب کودکان میسر نمیبود »
رضا دنده ب دنده شد و با صدایی ک انگار از ته چاه در می آمد گفت : رحمت بر اون شیری ک خوردی آق لودویگ .
پیدا بود ک حرفهای ویتگنشتاین سخت ب مذاقش خوش آمده بود .
« وقتی میگویم دردمندم ، در هرصورت پیش خودم محق هستم » - « اگر دیگری بتواند از آنچه من درد مینامم سر دربیاورد ، او پذیرفته است ک کاربرد واژه ب وسیله ی من درست انجام شده است .»
رضا در حالیکه از هیجان سرخ شده بود فریاد زد :
ــ ای رحمت بر پدر و مادرت ، همون چیزایی رو میگه ک مام میخواستیم همی الانه بگیم . آقا مام دردمندیم ، کیه ک باور کونه ؟
تابحال اینقدر رضا را هیجان زده ندیده بودم .دیگر از فرط هیجان داشت بخودش میپیچید . راستی ک « فهم علم » با درک کلاسیک آن خیلی متفاوت است . ذهن رضا مثل یک لوح بکر از کلمات ویتگنشتاین ک تا اعماق وجودش رسوخ کرده بود مثل بلور صاف و مثل الماس میدرخشید . رضا هوار میزد : منهم دردمندم . مام دردمندیم .آقا ب ابولفضل مام حاجت داریم .
حقیقتش ، ب حالی ک رضا میکرد غبطه میخوردم ،بهش گفتم : سالها سعی کردم ک چیزی بتو یاد بدم و نشد ،حتی از تصمیم کبرا هم جلوتر نرفتی . اما امروز ، یک « کلمه » شنیدی و صاحب کلمه شدی . اما یک چیز را هم باید تا زوده بفهمی ، فهم جهان متاسفانه آدم را تنها میکنه یعنی بقیه ی خلایق زبان او را نمیفهمند .حتی منهم نمی فهمم ک تو چه میکشی ،خود لودویگ ویتگنشتاین هم نمی فهمد پدرت هم نمی فهمد خواهر و مادرت هم نمی فهمند کس و کارت هم نمی فهمند آباء و اجدادت هم نمی فهمند .
کتاب را ورق دیگری زدم ،تا ب جملاتی رسیدم که انگار نویسنده برای همین لحظه و من و رضا قراضه نوشته بود .
« اگر قرار باشد کسی براساس الگوی درد خویش ،درد دیگری را تصور کند ، انجام دادن این کار اصلا ساده نیست ، زیرا باید بر مبنای الگوی دردی ک احساس میکنم ، تصور دردی را بکنم ک احساس نمیکنم .»
رضا با شنیدن این کلمات یکباره منفجر شد و چنان فریادی کشید ک براحتی با غرش سه چهار شیرنر ک بیضه هایشان زیر پنجه ی یکدیگر گرفتار شده باشند رقابت میکرد . با وحشت نگاهش کردم ، شکمش را گرفته بود و بخودش میپیچید . میفهمیدم ک درد میکشد ، اما نمی فهمیدم ک درد علم است ک میکشد یا درد در ناحیه ی دیگریست . با لبخند سرش را ک با کف پشت بام مماس شده بود بلند کردم رنگ ب چهره نداشت .
پرسیدم : قراضه ؛ اینقدر اثر گذار بود ؟
سرش را ب زحمت بلند کرد و در حالیکه خطهای کج و معوجی صورتش نشانه ی دردی بود ک من نمیفهمیدم با غرشی پرسید : 
ــ آق خسرو میتونم برم مستراب ؟ تف ب گور پدرت مرتضا !
ساعاتی ک رضا از فرط شکم درد ، در مستراح نعره میکشید .کتاب را خواندم ، ضمن نفهمیدن باقی آن  ، در صفحه ی آخر نوشتم : با تشکر از زحمات آقا مرتضای هندوانه فروش و ناشر محترم ، شایسته بود ک درمقدمه ذکر  میکردید فلسفه ی لودویگ ویتگنشتاین با هندوانه نمی سازد و باعث شکم درد میشود .

....................................................

ب کهتری خودت ببخش اگر بی ربط با موضوع دعوتت هست

شاد و سلامت ونویسا 
 

این جا موند 😊

بـمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــونـی !

خیلی ایده خوبی بود خوشمان آمد :)

مینویسم در اولین فرصت

چقدر این پیشنهاد هیجان‌انگیزه 

من عاشق نامه‌ام

سلام

اینم لینک نامه من

http://banoooche.blog.ir/post/356

میل به نامه نوشتن همیشه در من زیاد بوده. اما عصر جدید ارتباطات، همیشه مانعم شده. 

متاسفانه انقدری هم تخیل ندارم که برای شخصیت های غیر حقیقی بنویسم. 

دیروز روایتی از امام صادق خوندم که می گفت 

جواب دادن به نامه، مثل جواب دادن به سلام واجب است.

مرحله ی بعدی ، اینو بذارید به عنوان قانون ;)

سلام...

اینم لینک نامه من:

 http://dinky28.blog.ir/post/815

باشد

آره خوب 

هیچ متنی به ذهنم نمیرسه 

انشامم از بچگی خوب نبود 

نامه من رو هم پست کنید بره

لینک

ان شاءالله 

به‌دعوتِ بانوچه، برای بازی وبلاگی آقاگل:

کاکِروی عزیزم こんにちは.

お元気ですか?

コロナで何をしていますか?

 と申します دردانه

日本人ではありません و 日本語が よく 話せません

می‌خواستم بهت بگم که 愛してる و 大事にしたい

چون 君は本当にいいヤツだな

またねー و さようなら

نفهمیدین چی گفتم؟ خب برای شما ننوشتم که بفهمید. نامه برای کاکروئه. شمام برای ترجمۀ جملات ژاپنی اگر خواستید از گوگل ترنسلیت استفاده کنید گزینۀ ژاپنی به انگلیسی رو انتخاب کنید. اگر ژاپنی به فارسی بزنید به سرنوشت پست ۱۲۵۳ دچار می‌شید. یادتونه که؟ کلیک کنید یادتون بیافته.

سلام

نوشته شده، تمبرخورده، آدرس دقیق!

بفرمایید:

http://lajevardi.blog.ir/post/318

آری. :)

سلام آقا گل عزیز خوبی؟

اینم نامه من :http://ghahrman11.blog.ir/1398/12/20/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF%DB%8C

سلام. نامۀ من.

http://wholelife.blog.ir/post/204

منم نوشتم

سلام 

خیلی خوبه ! سعی می کنم بنویسم 

:))

سلام

اینم لبیک من : )

http://gahneveshthayman.blog.ir/post/997

http://panjerah.blog.ir/post/339

این جا مونده فکر کنم

لینک

من هم نوشتم 

http://safaeinejad.ir/1398/12/21

بهترین چالش بود مرسی :)

http://chukak.blog.ir/1398/12/21

سلام

چالش فوق العاده ایی بود

http://hamnvabadel.blog.ir/1398/12/22/

منم دلوم بازی و نامه خواس . یعنی همچی دلوم خواس یه وبلاگ بساااااززززم  😁😁😁😁😁😁😁❤❤😜

واااععععی نظرا رو که آزاد گذاشتی . میدونستم

روز آخری دیدم حالت بد بودا 🙁 

دوستان متاسفانه آقاگل کرونایی شده 😱😱😱😱😱😱😱😱😱 الانم حالش خوب نیست براش دعا کنید 

الانم فوتبال نمیبینه. چون کرونا گرفته

مینویسم برای پینوکیوی راستگو

http://sokot118.blog.ir/2020/03/12

ممنون:)

این نظرات اقای صادقی که شوخیه دیگه نه؟

نه شوخی نیس.راسته 

که اینطور...

من الان دنیای ذهم کار نمیکنه :)

با سلام این هم از لینک پست من

لینک

خیلی اهل چالش نیستم، اما نمی‌شد این یکی رو از دست داد. چون هم آقاگل دعوت کرده‌بود، هم این‌قدری جذاب بود که قدرت‌ش از اداواطوارهای من بیش‌تر باشه! (-:

خدمت شما: https://zarifi.blog.ir/post/367

سلام

چالشتون فوق العادست:)

منم شرکت کردم

لینک

سلام آقاگل

ممنونم بخاطر این بازی وبلاگی (:

بنده هم شرکت کردم:

http://18o81.blog.ir/post/151/نامه-ای-به-پسر-تاریکی

پارادوکس قشنگیه

پینوکیوی راستگو:D

خب خدا رو شکر

از بس وضعیت کاشان این روزا قرمز بوده،ترسیدم..

سلام

بنده هم نوشتم به دعوت این وبلاگ

آقای گوارا

جالب بود دست تون درد نکنه

سلام، من هم نوشتم.

لینک.

:)

می خواستم بنویسم هرجور صلا می دونید یادم اومد با قانون وبلاگم در تضاده 

ولی بدم نمیومد نظرتون را می گذاشتید (گرچه متن قابلی نبود و در زمینه نامه همون بود که گفتم، مشکل کمبود متن) 

سلام 

با اجازتون منم نوشتم :)

اینجا

سلام 

آبلوموف نامه نوشته . اینجاست .

منم نوشتم

نامه ای به مرد چوبی

اینم نامۀ من:

http://zemzemehayetanhaye.blog.ir/1398/12/23

سلام :) ممنون چالش خوبی بود. هم خوندنش لذت بخشه هم نوشتنش.

منم می خواااممم...برم فکر کنم ک چی بنویسم:)

اینم لینک پست فوریه عزیزم

تقدیم نگاهتون..

سلام. من هم نوشتم :) ممنون از چالش‌تون

http://ablogofonesown.blog.ir/post/216

والا این نامه بازیا انقد دست به دست شد که به ما هم رسید و نوشتیم 

فقط محض یاد آوری .... از خیلی ها نامه خوندم که تو لیست نیستن🤔

شرکت کردم

http://fatemehdokht.blog.ir/1398/12/24/%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%85%D9%88%D9%84

سلام

این هم نامه ی بنده:

http://naghl.blog.ir/post/pahlavan_pooria

منم ناممو پست کردم

سلام :)

منم در این بازی وبلاگی شرکت کردم :)) خیلی ممنون که راه انداختینش :) 

این هم نامه من:

http://nazmah.blog.ir/1398/12/24/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AA%D9%84%D8%A7%D8%B3

و مچکر بابت این چالش :)

شب بخیر(الان شبه) ممنون از بازی که شروعش کردین:)

http://mybestfriend.blog.ir/post/%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AC%D9%85%D9%86-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87

یک نامه

«به پهلوان پوریا» 

http://a-g80.blog.ir/1398/12/25/به-پهلوان-پوریا

وقتتون بخیر

نامه ای برای پروفسور سوروس اسنپ

تشکر از این حرکت جالبت.بعد مدت ها سری زدم به دنیای جادوگری!

سلام
تقدیم به شما

http://masterinformation.blog.ir/post/34

سلام.

منم نوشتم . 😊

سلام :)

اینم نامه من :)

سلام

اینم نامه‌ی من :)

http://god-like.blog.ir/1398/12/26/نامه-ای-برای-امیر

سلام. 

متشکرم بابت این پیشنهاد خوبتون.

من هم نوشتم. 

http://yaaliii.blog.ir/2020/03/%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%88-%D8%AA%D9%88-%DA%A9%D9%87-%D8%A2%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C

سلام.ممنونم ازچالش خوبتون...

با احترام.اینم نامه ی من...

میدیدم بلاگر ها هِی دارن به این و اون نامه مینویسن و میخوندم که کار شما بوده! اما فکر نمیکردم این همه بلاگر توش شرکت کرده باشن!!! :)

منم که نوشتم :|

من برای هری پاتر عزیزم نوشتم^...^

من هم شرکت کردم :)

برای " ال. ام. مونتگمری" نوشتم.

با اجارتون منم شرکت کردم :)

با اجازتون منم نوشتم ... 

نامه ای برای ... 

http://kafiye.blog.ir/1398/12/28/%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C

سلام آقاگُل

http://sokooot.blog.ir/post/653

اگر تلاقیِ چالش‌ها رو نمی‌پسندی بگو یک بیانیه علیهت صادر کنم D:

مثلا نامه‌ای به آقا گل!

سلام آقا گل جان

منم نوشتم آنچه را که باید...

بالاخره موفق شدم بنویسمش

http://climbing.blog.ir/post/36

سلام. منم بازی :)

http://alyabad.blog.ir/post/10

راستی عید هم مبارک باشه!

سلام:))

http://insidme.blog.ir/1399/01/03/%D9%84%D9%88%DB%8C%DB%8C%D8%B2%D8%A7

هر چند دیر، اما اینم از نامه‌ی ما :)

بفرمایید: 

http://j-123.blog.ir/1399/01/04/%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87

+ واقعا چالش به موقعی بود، ممنون. 

سلام، سال نو مبارک

نامه‌گیرتون هنوز به‌راهه؟ :)

https://tinyurl.com/vvw9mq7

سلام

نامه‌ای برای اُوِه 

http://skylight.blog.ir/post/257

سلام
فکر کنم آخرین نفر باشم

ممنون بابت این پویش 

http://mamdk.blog.ir/1399/01/07/%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%87-%D9%88-%D9%84%D8%A7%D8%AF%D9%86-%D8%A8%DB%8C%DA%98%D9%86%DB%8C

سلام :)

این اولین نامه است (شاید بعدا اگر وقت شد نامه دوم رو با اجازه تون  نوشتم ) 

چون دغدغه این مورد رو داشتم یه نامه که جنبه عمومی داشت رو  نوشتم :)

وگرنه منم مثل بقیه دوستان مینوشتم :)

امیدوارم این دغدغه بزودی حل شود:)

با تشکر :)

سلام

اینم نامه به هایدی از وبلاگ یاقوت بانو است .

کلیک شود به اینجا

ممنونم

امیدوارم پستش نپره به این زودی ها :)

سلام آقا گل

من هم به دعوت آبلوموف یک نامه نوشتم برای زبل خان

لینکش اینجاست.

سال نو مبارک! امیدوارم که همه چیز به خیر بگذرد. ممنونم از این بازی زیبا.

سلام و درود آدم‌های عزیز، صدای همه‌ی اعلام جنگ‌هاتان را ساکت کنید. نگاه‌های انتقام‌ جویانه‌تان را از روی من بردارید. هاله‌ی ترس و تروری را ک بر گردِ من کشیده‌اید بزدایید. ما ویروس‌ها، از روزِ ازلِ باکتریاییِ جهان، پیوستارِ واقعیِ حیات بر سیاره‌ی زمین هستیم. بدون وجود ما نه شما چشم ب جهان می‌گشودید و نه نخستین سلول.

ما، درست مثل سنگ‌ها و جلبک‌ها، و بسی بیش‌تر از میمون‌ها، اجدادِ شماییم. ما در همه‌جا هستیم، هر جایی ک شما باشید و هر جایی ک نباشید. بدا ب حالتان اگر در عالم چیزی جز آن‌چه شبیه ب خودتان است نمی‌بینید! اما دیگر نگویید ک این منم ک شما را می‌کُشم. علتِ مرگِ شما  نه تأثیر من بر بافت‌های بدن‌تان، بلکه فقدانِ مراقبت از همنوعان‌تان است. اگر شما میان خودتان نیز همان‌قدر ک با هر آن‌چه بر این سیاره زندگی می‌کند درنده‌خو نبودید، چه بسا ب اندازه‌ی کافی تختِ بیمارستانی، پرستار و دستگاه تنفس مصنوعی در اختیار می‌داشتید تا از آسیب‌هایی ک من بر ریه‌هاتان می‌زنم جان سالم بدر برید. اگر سالمندان‌تان را در احتضارسراها و تندرست‌هاتان را در بیغوله‌های بتونی تلنبار نمی‌کردید، حال و روزتان این نبود. اگر سرتاسر گستره‌ی جهان، یا بهتر بگوییم جهان‌ها، را ک تا دیروز سرشار از رستنی‌ها، بی‌نظم و ترتیب و پُر از موجودات بود، ب برهوتی پهناور برای کشتِ تک‌ محصولِ  همسانی و بیشینه‌گی تبدیل نمی‌کردید، امروز من نمی‌توانستم ب سوی فتحِ سیاره‌ایِ گلوهای شما خیز بردارم. اگر شما تقریبن بطور همگانی، در سرتاسرِ قرنِ گذشته، ب کُپی‌هایی حشو از یک شکلِ زندگیِ واحد و تاب‌نیاوردنی تبدیل نشده بودید، حالا در آبِ تمدنِ شکرینه‌تان چون مگس‌هایی ول‌شده آماده‌ی مردن نمی‌شدید. اگر محیط‌های زندگی‌تان را چنین تهی، چنین شفاف، چنین انتزاعی نساخته بودید، باور کنید نمی‌توانستم ب سرعت یک هوانورد جابه‌جا شوم. من فقط برای اجرای حکمی آمده‌ام ک مدت‌هاست خودتان علیه خودتان صادر کرده‌اید. مرا ببخشید ولی تا جایی که می‌دانم این خودِ شما بودید ک نامِ «آنتروپوسن» را ابداع کردید. تمامیِ افتخارِ مصیبت را از آنِ خود دانستید و حالا ک مصیبت وقوع یافته است دیگر کار از کار گذشته و برای انصراف خیلی دیر است. صادق‌ترین افراد در میان شما این را خوب می‌دانند: من همدستِ دیگری جز سازمانِ اجتماعی‌تان، جنون‌‌تان در « کلان‌گستره» و اقتصادش و تعصب‌ورزی‌تان ب  سیستم، ندارم. تنها سیستم‌ها «آسیب‌پذیر»اند. هر چ بیرون از آن‌ها باقی می‌ماند می‌زید و می‌میرد. «آسیب‌پذیری» فقط برای آن چیزی صدق می‌کند ک هدف‌اش کنترل‌ و بسط و تکمیلِ کنترل است. خوب ب من بنگرید: من چیزی نیستم جز روی دیگرِ مرگی ک فرمانرواست.

پس دیگر از نکوهش‌کردن، متهم‌کردن، جرگه‌کردنِ من، و فلج‌شدن از ترسِ من دست بردارید. این‌ها همه رویکردی بچگانه است. ب شما یک تغییرِ نگرش پیشنهاد می‌کنم : در ماهیتِ زندگی نوعی هوشمندی نهفته است. برای برخورداری از نوعی حافظه و استراتژی هیچ نیازی ب سوژه بودن نیست. برای تصمیم گرفتن هیچ نیازی ب فرمانفرما بودن نیست. باکتری‌ها و ویروس‌ها هم می‌توانند برای همه‌چیز تعیین‌تکلیف کنند. پس بهتر است ب من بیشتر ب چشم ناجی‌تان نگاه کنید تا گورکن‌تان. می‌خواهید باور کنید یا نکنید، اما من آمده‌ام تا ماشینی را متوقف کنم ک شما ترمز اضطراری‌‌اش را پیدا نمی‌کردید. آمده‌ام تا سازوکاری را ب تعلیق بکشانم ک شما گروگان‌هایش بودید . آمده‌ام تا نابهنجاری و مهمل‌بودنِ « هنجارهای معمول» را هویدا کنم. ببینید چگونه ذهن و زبانِ حکمرانانِ شما را ب تپق‌زدن انداختم: «سپردنِ اختیار تغذیه و حفاظت‌مان و قابلیت مراقبت از چارچوب زندگی‌مان ب دیگران یک دیوانگی بود»… «محدودیت بودجه‌ای وجود ندارد، بر روی سلامتی نمی‌توان قیمت گذاشت». ببینید چگونه با این کار آن‌ها را ب رده‌ی واقعی‌شان، کاسبکارانی دغل‌باز و متکبر، فروکشاندم! ببینید چگونه ناگهان ن فقط زائد بودن بلکه مضر بودن‌ِشان را لو می‌دهند! برای آن‌ها شما چیزی جز سازوبرگِ بازتولیدِ سیستم‌شان نیستید، یعنی حتا کمتر از برده. حتا با یک پلانکتون هم بهتر رفتار می‌شود تا با شما.

با وجود این، از سرکوفت‌زدن ب آن‌ها به جرمِ بی‌کفایتی‌هاشان احتراز کنید. حتا متهم‌کردن‌شان ب بی‌توجهی و اهمال، قائل‌شدن اعتباری بیش از حدِ لیاقت‌شان برای آن‌هاست. بهتر است ب جای این کار، از خود بپرسید چگونه توانستید بگذارید ب این راحتی بر شما حکومت کنند. لافزنی در باره‌ی محاسنِ گزینه‌ی چینی در مقابل گزینه‌ی انگلیسی، یا راه‌حلِ امپریال ــ قانونی در مقابل روش داروینست ــ لیبرالی، نشانه‌ی نفهمیدنِ هیچ‌کدام‌شان و پی نبردن ب کراهتِ هر دوی آن‌هاست. از زمان فرانسوا کِنِه تا کنون «لیبرال‌ها» همواره آزمندانه ب امپراتوری چین زُل زده‌اند؛ و همچنان چنین رویکردی دارند. این‌ها برادران دوقلوی بهم‌چسبیده‌اند. اینکه یکی‌شان شما را ب خاطر منافع خودتان، و دیگری ب خاطر منافع «جامعه» حصر خانگی کند، در هر دو صورت برابر با درهم‌کوبیدنِ یگانه رفتارِ غیرنیهلیستی‌یی است ک عبارت است از: مراقبت‌کردن از خویش، از کسانی ک دوست‌شان داریم و از آنچه در کسانی ک نمی‌شناسیم دوست داریم. نگذارید کسانی ک شما را ب چنین ورطه‌ای کشانده‌اند مدعی بیرون‌آوردن شما از آن شوند: کاری برای‌تان نخواهند کرد جز تدارکِ جهنمی تکمیل‌شده‌تر و گوری بازهم عمیق‌تر. روزی ک بتوانند، ارتش را ب گشت‌زدن در جهان آخرت هم بسیج می‌کنند.

بهتر است سپاس‌گزارِ من باشید، زیرا بدون من معلوم نبود تا کی این‌ همه چیزهای چون‌وچرا ناپذیر را ک ناگهان فرمانِ تعلیق‌شان صادر شده ب عنوان چیزهای ضروری جا می‌زدند: جهانی‌سازی، کنکورهای ورودی، رفت‌وآمدهای هوایی، محدودیت‌های بودجه‌ای، انتخابات، نمایشِ مسابقاتِ ورزشی، دیسنی‌لَند، سالن‌های بدن‌سازی، اغلبِ اماکنِ تجاری، مجلس شورای ملی، پادگانی‌سازیِ مدارسِ تحصیلی، گردهماییِ توده‌ای، اهمِ مشاغل دفتری، تمامی این جامعه‌پذیریِ مست و مدهوشانه‌ ک صرفاً روی دیگرِ تنهاییِ مضطربانه‌ای است ک مونادهای کلان‌شهری را فراگرفته است. پس این‌ها همه، با ظهورِ وضعِ ضرور، بی‌ضرورت شده‌اند. سپاس‌گزار من باشید بخاطر آزمونِ حقیقت در هفته‌های آینده: تا چندی دیگر سرانجام در زندگیِ خودتان مأوا خواهید کرد، فارغ از هزار و یک گریزگاهی ک، خوب یا بد، موجب تاب‌آوردنِ این زندگیِ تاب‌نیاوردنی‌ می‌شوند. شما بی آنکه متوجه شوید، هیچ‌گاه رحل اقامتِ در هستیِ خویش نیفکنده‌اید. بی آنکه بدانید، در میانِ کارتون‌های مقوایی ب سر می‌بردید. اما از این‌پس با نزدیکان خویش زندگی خواهید کرد. مقیم و ساکنِ خانه‌ی خودتان خواهید بود. دیگر در حال گذار ب سوی مرگ ب سر نخواهید برد. در آینده‌ی نزدیک شاید از شوهرتان متنفر شوید. شاید حال‌تان از بچه‌هاتان بهم بخورد. شاید هوس کنید دکورِ زندگیِ روزمره‌تان را از هم‌ بپاشید. راستش را بخواهید، در این کلان‌شهرهای جدایی شما دیگر در این دنیا نبودید. دنیای شما دیگر در هیچ‌یک از نقطه‌هایش قابل‌زندگی نبود، مگر با گریختنِ مدوام از آن. از بس زشتی همه‌جا را از حضورش اشباع ساخته بود ک مجبور بودید خودتان را پیوسته با جنب‌وجوش و سرگرمی گیج‌ومنگ کنید. میان موجوداتْ شبح‌وارگی حاکم بود. همه‌چیز چنان کارآمد شده بود ک دیگر هیچ‌چیز معنا نداشت. بخاطر همه‌ی این‌ها سپاس‌گزارِ من باشید، و ب سیاره‌ی زمین خوش آمدید!

ب لطف حضور من، دیگر تا مدتی نامعلوم کار نخواهید کرد، بچه‌هاتان ب مدرسه نخواهند رفت، و با این‌ همه، با چیزی یکسره مغایر با تعطیلات سر و کار خواهید داشت. تعطیلات عبارت از فضایی است ک باید ب هرقیمتی آن را پُرکرد و بازگشتِ پیش‌بینی‌شده‌ی کار را انتظار کشید. اما اینک، آنچه بلطف من ب روی شما گشوده می‌شود، فضایی با حد و مرزِ تعیین‌شده نیست، بلکه یک گشودگیِ بی‌کران است. من فراغت از کار و مشغله ب شما می‌دهم. هیچ نشانه‌ای حاکی از بازگشتِ ناجهانِ پیش در دست ندارید. شاید تمامی این مهملاتِ سودآور متوقف شود.  هنگامی ک دستمزدها پرداخت نمی‌شوند، چ طبیعی‌تر از این ک کرایه‌خانه‌ها هم پرداخت نشوند؟ چرا باید کسی ک دیگر ب هر صورت نمی‌تواند کار کند، برات‌هایش را ب بانک واریز کند؟ در آخر، آیا زندگی کردن در جایی ک حتا نمی‌توان باغچه‌ای پرورش داد، خودکشی نیست ؟ گیریم کسی دیگر پول نداشته باشد ولی خورد و خوراک‌اش ک قطع نمی‌شود، و آن ک سلاح آهنی دارد نان هم دارد . سپاس‌گزارِ من باشید: شما را دربرابر دو‌راهه‌ای گذاشته‌ام ک تلویحن ساختار زندگی‌هاتان را تعیین می‌کرد : یا اقتصاد یا زندگی . نوبتِ بازیِ شماست . داوِ این بازی تاریخی است. یا حکومت‌گران وضعیتِ استثنایی‌ِ خودشان را بر شما تحمیل می‌کنند، یا شما وضعیتِ استثناییِ خودتان را می‌آفرینید. یا ب حقیقت‌هایی ک سر بر آورده‌اند دل می‌بندید، یا سرتان را روی کُنده‌ی گیوتین می‌گذارید. یا وقتی را ک اکنون در اختیارتان می‌گذارم ب کار می‌برید تا جهانِ پس از این را برمبنای درس‌های گرفته‌شده از فروپاشی جاری طرح‌ریزی کنید، یا این فروپاشی رادیکال‌شدن‌اش را ب آخر می‌رساند. بلا و مصیبت وقتی متوقف می‌شود ک اقتصاد متوقف شود . اقتصاد خودش نابودی و ویرانی است . این تا ماه گذشته یک تز بود . اکنون یک داده‌ی واقعی است و کسی نمی‌تواند نادیده بگیرد ک واپس‌راندنِ این داده‌ی واقعی مستلزم کاربردِ چ میزانی از پلیس، مراقبت، تبلیغ سیاسی، ساز و برگ و کار کردن از راه دور است .

در برابر من، نه تسلیم وحشت‌زدگی شوید و نه ب حاشا کردن تن دهید . تسلیمِ هیستری‌های زیست‌سیاستی نشوید . هفته‌های آتی هفته‌هایی هولناک، ستوه‌آور و قساوت‌بار خواهد بود. دروازه‌های مرگ چارتاق باز خواهند بود. من ویرانگرترین فرآورده‌ی تولیدیِ ویرانگریِ تولید هستم. آمده‌ام تا نیهلیست‌ها و نیست‌انگاران را ب نیستی بسپارم. هیچ‌گاه بیدادِ این جهان طنینی رساتر از این نخواهد یافت. آنچه ب قصد خاک‌سپاری‌اش آمده‌ام نه شما ک یک تمدن است . کسانی ک می‌خواهند زندگی کنند باید عادات نوینی برای خویش بیافرینند، عاداتی ک خاص خودشان باشد. اجتناب از من فرصتی است برای همین نوآفرینی‌، برای همین هنرِ نوینِ فاصله‌گذاری‌. هنرِ سلام‌کردن، ک بعضی‌ها از روی لوچ‌بینی آنرا شکلِ ذاتی نهاد قدرت می‌دیدند ، بزودی دیگر از هیچگونه نشانِ عرف و آدابی اطاعت نخواهد کرد. هنر سلام کردن نشانِ تأییدِ باشندگان خواهد بود . این کار را نه «برای دیگران»، برای «مردم» یا برای «جامعه» بلکه برای نزدیکان‌تان بکنید. مواظبِ دوست‌ها و عشق‌های خود باشید. همراه با آن‌ها، ب گونه‌ای صاحب‌اختیارانه و خودفرمان، شکلی درست و عادلانه از زندگی را مورد بازاندیشی قرار دهید. خوشه‌هایی از زندگیِ خوب فراهم سازید و آن‌ها را بگسترانید، آن‌گاه دیگر کاری علیه شما از دست من ساخته نخواهد بود. این فراخوانی است نه ب بازگشتِ حجیم ب نظم و انضباط بلکه ب توجه و التفات. فراخوانی نه ب پایانِ هرگونه بی‌غمی و بی‌خیالی، بلکه ب پایان هرگونه بی‌اعتنایی و بی‌توجهی. آخر ب چ شیوه‌ای باید ب شما یادآوری کنم ک نجات در هر ژست و حرکتی نهفته است، ک همه‌چیز در چیزهای کوچک و ناچیز است ؟

لاجرم پی بردم ک : بشریت فقط چیزهایی را از خود می‌پرسد ک دیگر نمی‌تواند آن‌ها را از خود نپرسد .

 تصحیح و پوزش نامه  سعید جان 🌹

عذر میخام  ک ذکر منبع نکردم  😔

این ترجمه از دوست عزیزم بهروز صفدری ست و نامه متعلق ب  (فِردی گومز) از نشریه ی  ACONTRETEMPS  هست و وقتی خوندمش چون نامه ی خیلی خوبی با ترجمه ی بسیار روانی بود (البته ب زعم من) برای تو و پری کپی کردم ک خودتون بخونید !

سلام علیکم

با عرض پوزش بابت تأخیر بسیار، پرت‌وپلانامه‌‌ی اینجانب در نشانی زیر در دسترس است:

http://mesledal.blog.ir/1399/01/22/n420