- آقاگل
- جمعه ۲۱ خرداد ۹۵
- ۶ نظر
خدا به حق دل عاشقان سرگردان
مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان
به کد خدایی آبادی به دور از عشق!
نه این رعیّت خانه خراب و سرگردان...
یقین که عشق و غمش حکم نان انسان است
ولی امان که اگر در گلو بماند نان
جناب عشق عجب باغبان بی رحمی است
دو لاله چیدن از آن باغ و این همه تاوان!
به قدر قدرت هر کس ستم سزاوار است
مگر که بید چه دارد برابر طوفان
خدا بریده ام از عشق و زندگی دیگر
به آیه آیه توبه به جان الرحمن