ما به راه خویش می‌رفتیم، دشمن‌دوستان
خود نمی‌بردند ما را تا دوراهی‌ها اگر
ما سبکباران خاک بی‌نیازی را چه غم
سرگران گشتند با ما پادشاهی‌ها اگر
لذت فرمانروایی غیر ذلت هیچ نیست
در حساب آیند روزی بی‌گناهی‌ها اگر
"فاضل نظری"
یکی از شاهکار ترین اشعار دو قرن اخیر:
"نزدیک ترین نونوایی به خونه ام
لواش می پزه
تو چی؟
نزدیک ترین نونوایی به خونه ت چی می پزه؟
نکنه تو از اونایی باشی
که نزدیک ترین نونوایی به خونه شون
بربری می پزه...
فوق العاده است مرد،
خوش به حالت!"
تفسیر :
در تفسیر این شعر می توان ساعت ها نوشت و باز نوشت و نوشت تا خسته شد! و همچنان مطلب باشد برای نوشتن!
از خط اول شروع می کنیم.
"نزدیک ترین نونوایی به خونه ام
لواش می پزه"
می توان فهمید خانه شاعر جایی است بین شمال و جنوب شهر. جایی که مردم هنوز آنقدری پول دارند تا نان بخورند! و البته نه هر نانی، بلکه نان لواش. که کمترین دور ریز را داشته باشد و قابلیت نگهداری چند روزه را نیز داراست!
قسمت دوم:
"تو چی؟
نزدیک ترین نونوایی به خونه ت چی می پزه؟"
از این قسمت می توان پی برد که پای یک معشوق زمینی در میان است. و شاعر که خوب راه و رسم آشنایی را بلد است سعی دارد تا سر صحبت را با وی باز کند و از طرفی دلش میخواهد بداند وی اهل کجای شهر است؟ پولدار هست یا نیست؟ به درد عاشق شدن می خورد یا نه؟
در قسمت بعد شاعر میفرماید که:
"نکنه تو از اونایی باشی
که نزدیک ترین نونوایی به خونه شون
بربری می پزه..."
از این قسمت به راحتی می توان متوجه شد معشوقه جان اندکی خجالتی است! زیرا به سوال شاعر جواب نداده است و گویا لپ هایش هم گل انداخته. البته که شاعر پررو تر از این حرف هاست و چون سر و وضع معشوق خیلی خوب و مناسب است باز اصرار دارد صحبتش را ادامه دهد تا بلکه وی دلش نرم شده و با شاعر راه بیاید و مراتب آشنایی ظاهر شود. و البته آنچه از بیت بر می آید حدس شاعر این است که معشوقه باید اهل شمال شهر باشد. موضوعی که باعث تلاش بیشتر شاعر می شود هم همین مورد است.
و در پایان :
"فوق العاده است مرد،
خوش به حالت!"
در این قسمت از شعر مشخص می شود که بالاخره معشوق با غمزه ای کوچک با شاعر همراهی کرده و کم کم خجالت را کنار گذاشته است. و نکته دیگر، شاعر دست خودش را در این قسمت رو می کند و جنسیتش در این قسمت لو می رود. ظاهرا او دختری است از طبقه متوسط شهر و در بالای شهر کار می کند، و بخت خودش را در ایستگاه اتوبوسی در شمال شهر جستجو می کند. تأیید کننده این اظهار نظر همان باشد که شاعر گوید که "آیین عشق بازی دنیا عوض شده است" و مطابق این بیت این بار معشوقه نه لیلا و نه شیرین و نه آن ترک شیرازی است که به گوشه لب خالی دارد. بلکه آقازاده ای است خجالتی از شمال شهر که روزها نان بربری می خورد. نانی که متعلق به قشر مرفه جامعه است و دور ریز بسیار دارد!
روبروی آینه قدی ایستاده بودمم و زل زده بودمم به چهره مردی که نمی دانستم کیست. نمی شناختمش و نمی دانستم چرا اینطور خیره مرا می نگرد! و به این فکر می کردم که این شعرا چقدر کَلَک اند! آینه را خطاب قرار می دهند تا جور زمانه را به رخ ما بکشند و خبر از گذشتن چون باد عمر دهند!
خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت
از فکر اینکه قد نکشیدم دلم گرفت...
... کم کم به روی سطح آینه برف می نشست
دستی بر آن سپید کشیدم دلم گرفت!
اساتیدشان خوب یادشان داده اند چطور بدترین دردها را به لطیف ترین احساسات ربط دهند. خوب یاد گرفته اند کلاه سر ما بگذارند. تا پیری و گذر عمر را نه در چهره عزیزانمان که در آینه های قدی جستجو کنیم. خوب می دانسته اند که دیدن ضعف و بیماری در جوان های 20 سال قبل زندگی ات دل هر آدمی را به درد می آورد. پس این زجر و درد را پشت آینه های قدی خانه ها پنهان کردند. لطیفش کردند از تلخی اش کاستند و به خوردمان دادند.
ای کَلَک ها!
س.ن: دیدن درد و آثار بیماری در چهره عزیزان و نزدیکان خیلی سخته. بخصوص اینکه بدونی زمون جوانیشون چه شیردلانی بودند....
دشت می رقصد اگر چه پا به پای گرگ ها
گرگ ها گویند : چوپان گله ها را می خورد
سخت می ترسم من از این ادعای گرگ ها!
قصه ی چوپان که " گرگ امد " دروغی محض بود
گرگ ، چوپان است! .... چوپان، ای خدای گرگ ها
می خورد چوپان هر روز بره های چاق را!
تهمت ِ درندگی مانده برای ِ گرگ ها...
گرگ ها در راه و رسم خویشتن صادق ترند
ای دو صد چوپان ِ همچو من! فدای ِگرگ ها
"عهدی ترشیزی"
**************************
+در مورد تصویر، اگر دیدید و دلتان ضعف رفت بنده هیچگونه مسئولیتی در قبالش ندارم!:دی
استاد حمید سبزواری شاعر پیشکسوت انقلاب بامداد امروز دارفانی را وداع گفت...
زنده یاد استاد حمید سبزواری سراینده بسیاری از آثار فاخر و به یاد ماندنی انقلاب و دفاع مقدس از جمله: خمینی ای امام، بانگ خاوران، خجسته باد پیروزی و... بودند. نوای مشهور «همپای جلودار» نیز از سروده های ایشان است که با صدای استاد حسام الدین سراج و دکلمه مرحوم استاد فرج الله سلحشور جاودانه شد.
خدایش رحمت کناد...
مرید رهبر عشقیم و در گذرگه عمر
حمید را خط عشق است و جز بر آن نرود....
