به یاد غواصان شهید

" الا یا ایها الســـاقی ادر کأسـا و ناولها "
که دردِ عشق را هرگز نمی‎فهمند عاقل‎ها

نه آدابی، نه ترتیبی،که حکمِ عاشقی حُبّ است
ندارد عشــــق جایی بین ِ توضیح المسائـل‎ها

به ذکر «یاعلی» آغاز شد این عشق پس غم نیست
اگر " آسان نمـود اول ولی افتـاد مشــکل‎ها "

همین که دل به لبخنـد ِ کسی بستنـد فهمیدنـد
" جرس فریـاد میدارد که بربنـدیـد محمـل‎ها "

به یُمن ذکر « یا زهرا »یشان شد باز معبـرها
"که سالک بی‎خبر نبوَد ز راه و رسم ِ منزل‎ها"

به گوش موج‎ها خواندند غواصان شب حمله :
" کجـا دانند حـال ما سبک‎باران ساحل‎ها " ...

شب حمله گذشت و بعد بیست و هفت سال امروز
چنین _با دستِ بستـه_، سر برآوردند از گِل‎هــا

چگونه موجِ فتنه غرق خاک و خونشان کرده
که بی‎تاب است بعد از سال‎ها از داغشان دل‎ها

و راز دست‎های بسته آخر فاش شد
آری!
" نهان کی مانَد آن رازی کزو سازند محفل‎ها؟ "

شهادت آرزوشان بود و از دنیا گذر کردند
" مَتَى مَا تَلْقَ مَن تَهوَى دَعِ الدَّ نیا وَاهمِلها "...


" بشری صاحبی"
(با تضمین غزل حافظ)

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

س.ن: به طرز قریبی این صحنه جلوی چشمم میاد. لحظه ای که جناب مولوی در بستر به حال نزاری افتاده و پسرک بر بالین پدر نشسته  و آخرین حرف های پدر.

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن...

و باز صبحی دگر است

صبح را با نوای گل دسته ها باید شروع کرد وبعد غزلکی از حافظ که حالت به شود هر روز.

و امروز نه به نیت فال که برسر اتفاق سرکی به خانه استادی بزدیم و جناب حافظ فالی به حال ما زد که ما باز نفهمیدیم که چگونه شد و چه دلیل این کار را؟!

و مات و متحیر و درمانده تر از پیش به دیوان حضرت نگریستیم که یا شیخ معنای این شوخ طبعی هایت با ما چیست و تورا بر سرچه با ما اینقدر دشمنیست که چون فال زنیم به یمین و یسارمان میرانی و چون بی مقدمه و از سر ذوق نرم و آهسته به سراغت می آییم* اینچنین به خال؟!؟!!

باری، خدا آخر و عاقبت مارا با شما به خیر کناد. انشالله

* به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید - سهراب سپهری

به یاد مهران دوستی....

 

رادیو و برنامه های رادیویی بخصوص برای ما دانشجوها معنای دیگری دارد، به شخصه همواره رادیو را به تلویزیون ترجیح داده ام. درگذشت مهران عزیز برای من که عاشق صدای گرمش بودم و چه روزها و عصر هایی را که با کافه رادیویی اش نگذراندم خبری بود به غایت ناگوار. بلی مهران رفت و صدایش جاودانه شد. صدایی که همیشه دوستش خواهم داشت.

به یاد مهران دوستی عزیز.

خدایش رحمت کناد.

 

تو چه میدانی، این دل که پشت پیراهنی از گل پنهان است، چقـــدر دلتنگ توست 
تو چه میدانی ؟! این چشمها چقدر عطر نفسهایت را دنبال میکند...
آه! خدا چقدر مهربان است
غروب که میشود فانوس ماه را روشن می کند.
تو نمیدانی که روزگار چقدر کوتاه است
و چراغهای خوشبختیِ  ما دیری نمی پاید
تو چه میدانی ؟!
 
 
آه ه ه
به چشمهای من نگاه کن ،  رد باران بهار را در آن میبینی ؟
نه ،  رد برگ زرد پائیز
 

 
با کدام خاطره زندگی میکنی ؟
هر روز صبح به کدام گلدان آب میدهی ؟

از کدام خیابان می گذری
حال خودت را از کدام آیینه می پرسی ؟
جامه رستگاریت را در کدام چشمه می شویی ؟
به چشمهای من نگاه کن
 
ای کاش ای کاش ،  به خوابم بیایی ، ای کاش صدایم کنی
باور کن !!!
باور کن ، چشمهای تو را دوست دارم

بی رمق نوک میزنم بر س...

دل به دریا میزنم در قیل و قال زندگی

خسته از پژمردنم پشت خیال زندگی

در اتاق فکر من، آیینه تابوتم شده

در نبردم، در کما، با احتمال زندگی

کفشهایم رو به فردا پشت در کز کرده اند

بنده ی دیروزم و حل سوال زندگی

مثل یک گنجشک زخمی در هوای بیکسی

بی رمق نوک میزنم بر سیب کال زندگی

در همین بازی گل یا پوچ دل وا مانده ام

کیش و ماتم میکند رندان فال زندگی

عابری هم در گذر از کوچه ی ما هر زمان

باخودش حرفی زند از ابتذال زندگی

"مجید طاهری"

س.ن: روزهایی که فقط شعر آرامم می کند.

تک بیت

هر که به من می رسد بوی علف می دهد/ جز تو که نی می زنی تا بچرانی مرا

"بز درون"

الهام گرفته از：

هر که به من می رسد بوی قفس می دهد/ جز تو که پر می دهی تا بپرانی مرا

تشکر از mhk

س.ن: گاه یک بیت شعر حال آدم را دگرگون می کند به تنهایی...

باید از کجا سرود؟

باید از کجا سرود؟

                                نقطه در کجا گذاشت؟

                                                                            آه! جمله ام چه بود؟

برخیال ذهن من

                                 واژه میشود قطار

                                                                               از قلم چه انتظار؟

می شود سکوت را

                                روی کاغذی سپید

                                                                                با تبسمی کشید

می توان عبور کرد

                                 از ورای لحظه ها

                                                                                 لحظه را مرور کرد

می توان نفس کشید

                                  از گلوی واژه ها

                                                                                   نقش یک قفس کشید

می توان بهانه را

                                  اندکی بهانه کرد

                                                                                    شوق جاودانه کرد

میتوان ستاره شد

                                  در نگاه دیگران

                                                                                        هم چو مه در آسمان

"سید حسین دادخواه"

س.ن: از اشعار زیبای دوستانمان در غالب سه گانی که در یکی از نشریات ما به چاپ رسید، امیدوارم شاعر دوست داشتنی اش هرجا هست خوش و خرم و بهاری باشد. 

پیشنهاد فرهنگی آهنگی

به گفته ویکی پدیا:

ساری گلین (به ترکی آذربایجانی: sari galin) یکی از تصنیف‌های فولکلور آذربایجان و ارمنستان است که در میان مردم قفقاز، آذربایجان، ارمنستان، ایران و ترکیه متداول است.

متن تصنیف:

ساچێن اوجون هؤرمه‌زله‌ر.

گۆلۆ سولو (قونچا) درمه‌زله‌ر

سارێ گه‌لین

بو سئودا نه سئودادێر

سه‌نی مه‌نه وئرمه‌زلر 

نئینیم آمان، آمان

سارێ گه‌لین

بو ده‌ره‌نین اوزونو،

چوْبان قایتار قوزونو،

قایتار ماسان قوزونو،

اولدورم اوزومو،

نة اوْلا بیر گۆن گؤره‌م

نازلی یاریمین اؤزؤنو

نئیلیم آمان، آمان

سارێ گه‌لین

عاشیق ائلله‌ر آیرێسێ،

شانا تئلله‌ر آیرێسێ،

آیرێسێ بیر گۆنۆنه دؤزمه‌زدیم.

اوْلدۆم ایلله‌ر آیرێسێ

نئیلیم آمان، آمان

سارێ گه‌لین

ترجمه

سر موی بلند را نمی‌بافند،

گل تر را نمی‌چینند،

عروس زرد.(موطلائی)

این سودا (عشق نافرجام)، چه سودایی است،

تو را به من نمی‌دهند،

چه کنم، امان امان

چه کنم، امان امان

عروس زرد.(موطلائی)

در بلندای این دره،

ای چوپان بازگردان بره (گمشده) را،

چه شود گر روزی من ببینم،

روی یار پرنازم را،

چه کنم، امان امان

چه کنم، امان امان

عروس زرد.(موطلائی)

عاشق از ایل و طایفه خود جدا افتاده

شانه هم از موها جدا افتاده

تحمل یک روز جدایی‌اش را نداشتم

حالا سالهاست که از او جدا مانده‌ام

چه کنم، امان امان

چه کنم، امان امان

عروس زرد.(موطلائی)

س.ن: اجرای حسین علیزاده را به شخصه بسیار می پسندم ، اینکه شما اهل کجا باشید و زبان مادریتان چه باشد مهم نیست ترک، کورد، شیرازی،لر، ترکمن، بلوچ و هرکجای دیگر. موسیقی محلی و فولکلور همواره زیباست و چه بسیار زیباتر اگر مایه همدلی این اقوام شود.

همه جای ایران سرای من است...